dinsdag 31 januari 2012

Woorden en zakken...

Je kon het verwachten: uit onderzoek blijkt dat het vertrouwen in de minister van onderwijs in het zelfde tempo zakt als de huidige temperatuur buiten (winter in wording). Het gaat er daarbij niet om  of ik of anderen de minister wel aardig vinden; het gaat er mij wel om het CDA dat  zich met deze minister op dit ministerie (in een tijd dat jong talent hard nodig  is) slecht profileert. Van de heer Biskop (onderwijsspecilist CDA, een bijna volslagen onbekende in het land) is bij mij een slechts slaafse volgzaamheid aan dit beleid bekend, wat zeker niet bijdraagt aan vertrouwen.

Als tenslotte ook een  deel van de natuurlijke achterban, te vinden bij het CNV, zich tegen bepaalde  maatregelen keert (mede vanwege het feit dat er eerder andere afspraken zijn  gemaakt, ik doel op de 1040-urennorm), dan moge duidelijk zijn dat het alle hens aan dek is:
-          1040-urennorm (draagt  niet bij aan kwaliteit nog aan vermindering van werkdruk, wel aan  frustratie)
-          Bezuiniging Passend  Onderwijs, waardoor een groot aantal serieuze zorgleerlingen straks weer in  gewone lokalen terechtkomen zonder  begeleiding
-          Gelijktijdige krimp en  ook daardoor grotere klassen
-          Hoog ziekteverzuim  (burn-out)
-          Onrealistische  kwaliteitseisen en weinig aandacht voor ander talent dan reken- en  taalvaardigheid (hoezo wil Nederland meer  beta-studenten)
-          Extreme verhoging  studiekosten, waarbij vooral jongens de dupe  worden
-          Wel nadruk op  ouderbetrokkenheid, maar vanuit het CDA ook de wens (eis) dat ouders beiden de  kost verdienen

Kortom: het totaal is visieloos, maar vooral ook respectloos.  Respectloos voor al die mensen die dag in dag uit ploeteren voor kinderen.  Respectloos, omdat de minister deze mensen gebrek aan verantwoordelijkheid  verwijt.
Het lijkt me tijd voor een hartgrondige discussie in de  fractie over het huidig onderwijsbeleid in relatie tot de nieuwe woorden van het  CDA. Zijn het nieuwe woorden, of blijven het oude zakken?

maandag 30 januari 2012

Spiegeltje, spiegeltje...

Weet je, het laat me niet los! De hele dag speelt het me door mijn hoofd. Net als ik er eventjes niet meer aan heb gedacht begint mijn collega er weer over, met een variatie. Die uitspraak van meneer Fricz, die van de bond, je weet wel, over de minister van onderwijs voor de spiegel. Hoe wéét ie het?
Ik geloof er niks van. Het wil er bij mij niet in dat onze minister van onderwijs zich 's morgens oppept door in de spiegel te roepen: "Ik ben minister, ik ben minister, ik ben minister!"  Eén keer misschien, maar is dat nu zo bijzonder? Ik roep 's morgens ook altijd wel wat tegen de spiegel, maar da's van de schrik. Of eh... zou dat bij mevrouw M. van Bijsterveldt ook het geval zijn... Gewoon: uit de schrik der gewoonte?

Stel dat ze dat nu gewoon één keer zou zeggen, zo voor de spiegel in de vroege ochtend, zo net nadat ze de agenda nog even heeft bekeken die 's morgens als een trouw hondje ligt te wachten op het baasje. Eén keer...; nou, van mij mag het. Wat een heerlijke ontdekking dat je, na terugkeer uit dromenland, weet dat je minister bent!  Hoera! Een soort Marja in Wonderland...

Twee keer? Moet ook kunnen, als er dan maar twee keer ook een vraagteken is te horen. Anders vind ik het al zo... eh, hoe moet ik dat nu zeggen... zo ontnuchterend klinken...

Maar drie keer? Ik geloof er niks van. Ik bedoel, wat moet je dan voor spiegel hebben? Enne, zeker weten, Marja wil geen praatjes over tot-drie-kunnen-tellen. Zij kan veel verder tellen: zeker wel tot driehonderd miljoen!

Nee, nee, het is allemaal kinne-sinne van die meneer Fricz. Zou hij thuis misschien geen grote spiegel hebben?
In elk geval is één ding zeker: als mevrouw van Bijsterveldt morgen iets roept in de spiegel, dan is het in elk geval niet: "ik ben lid van de Aob, ik ben lid van de Aob, ik ben lid van de Aob!"

zondag 29 januari 2012

Prachtig nieuw onderwijsloos onderwijsconcept!


Het is alweer zondagavond als ik voldoende moed heb verzameld om dit stuk proza aan het net toe te vertrouwen. Onderwijsmensen krijgen al zo veel over zich heen, tegenwoordig….

Enige weken geleden werd gepubliceerd dat uit een CITO-onderzoek bleek dat leerlingen in groep 5 van de basisschool gemiddeld iets hoger scoorden op de CITO-rekentoetsen gedurende de laatste drie jaren (een langzame stijging), terwijl de leerkrachten in groep 5 gemiddeld wekelijks 20 minuten minder lestijd aan rekenen hadden besteed.

Natuurlijk werd van alle kanten gereageerd: CITO keurt eigen vlees, hoeveelheid verkochte rekenmachines verdubbeld in drie jaar, kwaliteit toetsen boert achteruit, ouders wèl betrokken bij kinderen, en nog meer van dat soort niet onderzochte hersenspinsels….

Ik zit zo niet in elkaar. Ik vind: onderzoek is onderzoek, slimmerikken hebben ergens serieus naar gekeken, en dan moet je niet net doen alsof je het zelf beter weet (ook al denk je te kunnen tellen).
Ik vind dat je zo’n onderzoek op z’n merites moet keuren, en er lering uit moet trekken. En dan kom ik toch wel tot een prachtige conclusie (ik vind het zo vreemd dat dit in Den Haag nog niet is doorgedrongen): minder onderwijstijd leidt tot betere resultaten! Wat een perspectief voor ons allemaal! Hoe minder je doet, hoe beter het gaat….!

Eerst wilde ik er niet aan, en daarom heb ik het onderzoek zelf maar eens bekeken, maar: ik kan geen andere conclusie trekken….!  Perspectief!!...? Stel je nu eens voor dat het CITO dit ook zou onderzoeken bij spelling, en je zou hetzelfde resultaat zien? Dan wordt het al een trend….

Kleinere groepen of grotere groepen, veel ADHD-ers of helemaal niet, computers wel of niet, dat maakt allemaal niet uit: minder onderwijstijd, dat helpt! Hoe triest het voor jullie ook is op termijn, ik heb mijn kans  onmiddellijk gepakt!

Afgelopen vrijdag heb ik een subsidie aangevraagd. Ik vind bovenstaande zo’n geweldige kans om een kansrijk experiment met de eerste volledig leerkrachtloze school te beginnen (waar onderwijstijd volledig is afgeschaft) dat ik er meteen de hele donderdagnacht op gebroed heb.
Stel je voor, zeg: de leerkrachtloze school (hoor je de reactie van de kinderen al?) met apotheek voor zorgkinderen; volledig onderwijsloos onderwijs; invoering van de géén-zorg-route; handelingsgericht koffiedrinken (HGK)… En als ik dit zo schrijf word ik er zelf steeds enthousiaster van….

Stel je eens voor welke megabezuiniging je op deze manier kunt realiseren! Miljarden, miljarden…. En dat dan allemaal beschikbaar voor prestatiebeloning! Ik ga er voor! Laat mij de eerste zijn die zo’n leerkracht- en onderwijstijdloos concept tot stand brengt… En ik doe het voor een schijntje; 1 procent van de gerealiseerde bezuiniging is goed genoeg… Heb ik mijn prestatiebonus binnen.

Waarom ik moed moest verzamelen? Nou ja, het kost natuurlijk wel wat banen… maar je mag altijd komen koffiedrinken…

zaterdag 28 januari 2012

Je bent minister of je bent Minister

Ik zou er op terug komen: weet de minister van Onderwijs, mevrouw van Bijsterveldt, waar ze het over heeft (dat is kort samengevat de twijfel van de heer Fricz van de Aob)?

Even een beetje achteruit kijken:
- haar uitspraken over ouderbetrokkenheid bij de school (ging ze daarbij zelf niet door de mand?)
- haar pogingen om de ernst van bezuinigingen op Passend Onderwijs (kwaliteit leerlingenzorg, ontslagen) af te zwakken
- haar gedraai bij de 1040-urennorm (niet iets waar alleen docenten tegen te hoop lopen, maar ook leerlingen, vanwege de niet serieus ingevulde extra uren)
- haar pogingen tot ingrijpen in de onderwijscao's
Ongetwijfeld zullen we op niet al te lange termijn vernemen dat het onderzoek van het SCP (Sociaal Cultureel Planbureau) naar de besteding van onderwijsgelden gevolgen zal krijgen voor het bezuinigingenverhaal.

De  minister nam op woensdag 25 januari jl. het woord 'verantwoordelijk' in de mond toen ze aangaf het onjuist te vinden dat leraren staakten op die dag. Leerlingen zouden daar de dupe van zijn...

Een gotspe! Wie wordt er van de bezuinigingen op Passend Onderwijs de dupe? Wie wordt er van overbodige lestijdverlenging de dupe? Wie wordt er van studieschulden de dupe?

Maar, en dat is erger: deze minister komt van CDA-huize; zij zegt een christen-democraat te zijn. Wie zich met het eerste deel van deze titel wil sieren heeft daarmee tegelijk verplichtingen. Eén van die plichten is gelegen in eerlijkheid, en gedraai is een eigenschap die absoluut niet past bij de titel.

De bezuinigingsmaatregelen zijn niet fijn. Ze worden niet beter of mooier, als je daar om heen draait. Het zijn vervelende maatregelen die ongetwijfeld pijn gaan doen, die banen kosten, die een deel van de leerlingen in de knel brengt, die voorlopig de kwaliteit van het onderwijs in Nederland niet zullen verhogen.

Deze minister kan wat leren van haar collega op defensie, die een nog groter deel van de bezuinigingen voor zijn rekening neemt; hij is van het begin af aan er eerlijk in geweest dat de maatregelen zeer doen, veel banen kosten, en de organisatie zal laten schudden op z'n grondvesten. Da's eerlijk! Het doet er niet minder zeer om, maar het is in elk geval begrip voor wat er gebeurt, en begrip voor de zorgen van de mensen.
En eerlijk, mevrouw van Bijsterveldt: ik kan u niet echt betrappen op dat meevoelen... U had beter het woord 'verantwoordelijk' niet in de mond kunnen nemen. Onderwijsmensen zijn altijd verantwoordelijk bezig, zelfs als ze staken! Zij weten als geen ander hoe afhankelijk de leerlingen zijn van een goed en positief klimaat op school en onderwijs, gericht op een waarde(n)volle toekomst. En als je minister bent van Onderwijs, dan heb je een grote verantwoordelijkheid voor het scheppen van voorwaarden en het stimuleren van mensen. Ik zou zeggen: tijd om daar maar eens mee te beginnen!

vrijdag 27 januari 2012

Den Haag op stelten

Niet netjes, de uitspraken van meneer Kircz van de Aob. Niet netjes, maar vooral ook niet een bijdrage aan de goede zaak. 'k Wil het best snappen, maar het blijft een stomme zet.
Ik bedoel: waarom moet je nu zo nodig iets over ministers en spiegels roepen? Waarom moet je zo nodig het intellect van deze bewindspersoon beschimpen? Wat draagt dat nu bij aan veranderingen die door het onderwijspersoneel gewenst worden? Waarom verlaagt meneer Fricz het niveau van de Aob tot dat van de PVV? Maxima zou zeggen: een beetje dom...

Aan de andere kant: het getuigt niet van respect als de minister, tegen nuttige adviezen van velen in het toch steeds beter meent te weten. Dat moet wel iets over het karakter van deze bewindsvrouw zeggen. En als zij het woord 'verantwoordelijkheid' in de mond durft te nemen als zij de aan het protest deelnemende docenten aanspreekt, dan wordt het inderdaad tijd eens serieus in de spiegel te kijken.

Gaat deze minister met respect om met mensen die dagelijks hard werken tot in de avonduren om de kinderen van vele ouders te onderwijzen?
Als deze minister 'verantwoordelijk' zegt, wat houdt dat dan in voor die vele kinderen voor wie straks geen plek is waar ze de onderwijszorg krijgen die nodig is?
Welke inhoud heeft het begrip 'verantwoordelijk' voor deze minister, als er straks duizenden banen verdwijnen in het speciaal onderwijs, en er voor de ontslagenen in het reguliere onderwijs geen plek is in verband met krimp?
Wat betekent 'verantwoordelijk' als de resultaten omhoog moeten terwijl de klassen alsmaar groeien, kinderen die speciale begeleiding nodig hebben die niet kunnen krijgen en het ziekteverzuim toeneemt?

Het lijkt me helemaal niet zo'n gekke zaak als de minister inderdaad 's morgens eens in de spiegel kijkt en roept dat ze minister is (goeie tip van meneer Fricz); een minister is ook 'baas' van het onderwijspersoneel. Een goede werkgever luistert naar zijn personeel (niet als jaknikker, maar als verantwoordelijke). Die kant van deze minister hebben we nog niet gezien.

Oh ja, waar de minister donderdag 26 januari zich niet direct op de voorgrond liet zien, daar was meneer T. Elias (mediageil als altijd) meteen te vinden met zijn luidruchtige gedachten. Of hij precies weet waar het allemaal over ging?  Laat maar roepen...; de beste stuurlui...
Zelfs Jack Biskop (CDA-onerwijsspecialist Tweede Kamer, van wie wij zelden een eigen inzicht vernemen, was kritisch op de Aob...; en natuurlijk vergat de journalist (tuk op een relletje) te vragen wat meneer Biskop vond van het ministireel gedraai om de 1040 uur.
De mooiste uitspraak kwam echter van de heer Beertema van de PVV:  "Die man is de weg kwijt" sprak hij wijze woorden. Ach, man, doe toch normaal.... Of had ie het over Wilders?

Bij mij is de vraag boven de minister blijven hangen: weet ze eigenlijk wel waar ze het over heeft?
Morgen....

maandag 16 januari 2012

Vrijdag de dertiende


Vrijdag 13 januari 2012. De dag begon, zoals andere dagen ook begonnen; in deze donkere tijd betekent dat bij mij dan dat het geluid van de wekker een enorme inbreuk maakt op mijn vredige rust, en dat de door mijn vrouw geslaakte roep om op te staan steeds dringender het geluid van de radiowekker overstemt, waarna definitief het einde van de nacht wordt ingeluid door ons jongste kind dat zich met een brul van vreugde om het weerzien op mijn lijf stort. Kreun.
Vanaf dan gaat alles op de automatische piloot. Wil ik ’s avonds nog wel eens schrikken van mijn eigen tronie, ’s morgens zitten mijn ogen nog te dicht om mij überhaupt ergens van bewust te zijn. Het aankleden gaat op goed geluk (en dus zit mijn trui wel eens achterstevoren, of steken mijn benen in verkeerde pijpen)… Pas als de krant op tafel komt kom ik weer tot bewustvol leven.
Zo ook deze vrijdagmorgen. De ogen nog maar nauwelijks open viel mijn blik op de datum. Iek! Vrijdag de dertiende…. Als dat maar goed zou gaan. Twee kinderen op de fiets naar school, vrouw in eigen auto naar werk, eigen auto naar de garage, ruil-auto mee. Bij enkele scholen langs voor storingen….  Zo al twintig gelegenheden voor ernstige ongevallen!

Gelukkig is er op zo’n moment van onrust de caochingskalender, die op het toilet hangt. Die plek is heel bewust gekozen. Het toilet is zo’n plek waar rust heerst, waar iemand tot bezinning kan komen, waar men je maar al te graag niet komt storen, en waar je dus tijd hebt voor het dieper doordenken van de wijsheid van een ander en relatie kunt leggen met eigen zieleroerselen  (nee, denk nou maar niet dat ik daar ergens anders in ga zitten roeren).

Welk een wijsheid bracht men mij deze 13de januari… Het kan niet missen, er moest ellende van komen. Lees mee: “De gedachten van een collega lezen is ook een ongewenste intimiteit….”.
Oh, hemel, een dag om je collega `Vertrouwenspersoon´ op je dak te krijgen… De gedachten van een collega lezen? Is dat ook al ongewenst, te intiem? Maar hoe vaak doe ik dat wel niet?
Waarom hebben ze me dat niet verteld op de opleiding? Is het een Viviani-brede regel? Weten de directeuren hier van (nee, nee, niet bij nadenken, dan wordt het al gauw te intiem…)? Hoe moet het nu volgende week dinsdag?
Je weet: ik heb het nu al verklapt… ik ben er eerlijk in… Hoe vaak lees ik de gedachten van iemand van jullie? En nu het in de coachingskalender staat, nu ga je er vast ook nog op letten:
- he Rein, wat sta je daar mijn gedachten te lezen? Moet ik het melden?
- wat zit die Rein daar wil stilletjes over zijn papieren heen te gluren, zou die misschien…?
 - heb je die mail van Rein al gezien? Heeft ie weer gedachten zitten lezen?
En ik besef me plotseling: ook 2012 heeft geen achterdeur….