vrijdag 28 september 2012

Ouderparticipatie?

Ik hou van lezen. Ik lees dan ook alles wat los en vast zit. Van coachingkalenderblaadjes, buurtkrantjes, stapels folders, vakbladen te kust en te keur, mailbrieven, kranten, boeken in soorten en maten, en zelfs hele gedeelten wc-rol (als mijn kinderen daar tenminste in het net iets op hebben geschreven). Zo kwam ik afgelopen week een artikel tegen met o.a. de volgende inhoud over een representatief onderzoek: Het vertrouwen van ouders in het Nederlandse onderwijs is de afgelopen drie jaar dramatisch gedaald van 58 naar 34 procent. Dat is een ongekende verschuiving. De lat moet volgens hun flink omhoog (strengere leerkrachten, hardere exameneisen, betere feitenkennis, minder zelfontplooiing), maar de prestatiedruk mag niet verder toenemen. Nu al vindt meer dan de helft die te hoog. Het eerste zinnetje verbaasde me niet zo (daarover straks). Maar daarna staat er iets heel geks: - de lat moet volgens ouders flink omhoog (streng, stampen, straf), en
- de prestatiedruk mag niet omhoog, integendeel. Ik ben ouder met een dubbele pet; veel van jullie zijn ook ouder (met dubbele pet). Het was een representatief onderzoek, want ze hebben jou en mij niet gevraagd (???). Wel tien keer heb ik het nagelezen; wat willen die ouders dan eigenlijk? De wereld van 1950 terug? Inclusief het rietje, de lineaal, het ezelsbordje en de hoek? Tafels stampen, topografie stampen, gedichtjes stampen... en misschien ook maar weer de psalmen? Stil in de bank zitten, afrekencultuur, weten wat de middelen van bestaan van Vuurland zijn, etc.? Oh ja, en dat alles graag, maar kinderen mogen er niet moeier van worden dan nu? Goed, dat was even mijn verbijstering. Geweldig, zoals de woorden van van Bijsterveld zich meteen vertalen in ouderparticipatie: ga die kinderen wat leren, en zorg dat ze er niet moe van worden, want dan hebben we thuis nog meer gezeur.... Laat maar. Er zat wat eigen frustratie onder. Van mij mogen de eisen aan mijn kinderen best hoog zijn. Van mij mogen ze dagelijks aan de rekstok. En ik vind het niet erg dat ze moe van school zijn als ze thuiskomen. Hoe zou het eigenlijk met de ouders van de Bron zijn? Hoe oordelen die over de school en het onderwijs dat er gegeven wordt? Het lijkt me wel handig om dat te weten... Immers: echte ouderparticipatie houdt toch ook een beetje in dat we aan dezelfde dingen willen werken: thuis en op school? Kom je dit soort dingen te weten op de ouderavonden, de info-avonden en de 10-min-gesprekken? Ik ben op zolder 'achter het schot' gekropen; dat zeggen we bij ons thuis als we tussen de oude rotzooi gaan zoeken. helaas pindakaas. Ezelsoren, linealen, rietjes: alles naar de stort....

zondag 16 september 2012

Aanraak-onderwijs

Wat ga jij morgen doen? Het schiet me zomaar te binnen omdat Maurice de Hond Emmen bezocht: een bezoekje aan het Talent (knap staaltje publiciteit zoeken!), bezoek aan het Hondsrugcollege (alweer een knap staaltje nieuws halen) en een bezoek aan het directeurenoverleg van Viviani. Je hebt vast wel eens vernomen van o4nt, en anders is dat nu het geval. Maurice de Hond loopt al een poos de publiciteit te zoeken met o4nt. In het nieuws hoor je dan over Steve Jobs-scholen, over iPad-scholen en zo... Toch doe je hem en zijn kornuiten daarmee geen recht. O4nt staat voor: onderwijs voor de nieuwe tijd. Donderdagmiddag zat er bij de Viviani-directeuren een ouder (Maurice de Hond, bekend van opinie-peilingen enzovoort, maar in het dagelijks bestaan ook ouder van kinderen, waaronder een hele jonge dochter), die duidelijk maakte waarom hij, als ouder, zich zo breed maakte voor een ander model van onderwijs: onderwijs voor de nieuwe tijd (o4nt). Hij liet zien dat zijn dochter allereerst in een volslagen andere tijd opgroeide dan hij zelf: in een wereld die steeds meer verweven is met internet in de breedste zin van het woord. Steeds meer mensen doen steeds meer zaken mbv internet (reken maar bij jezelf af); werk verdwijnt in hoog tempo naar andere landen (zeker dat werk dat via een draadje kan, zoals telefonische hulpdiensten, softwareproductie, etc. etc.), en
kinderen groeien van jongsaf aan op met touch: apparatuur die met de vingers te bedienen is zonder dat je direct afhankelijk bent van tekst. En terwijl die wereld in hoog tempo verandert is dat met het onderwijs niet zo. Misschien is er wel beweging, maar dan de verkeerde kant op: alles meetbaar en toetsbaar. Daarmee worden kinderen van deze eeuw niet toegerust voor de samenleving waarin zij straks komen te werken. Het is een interessant onderwerp. Nu, zul je zeggen, voor jou als ict-er misschien... Nee, het is voor mij interessant omdat ik er zoveel van herken bij eigen kinderen. En, gaandeweg de middag, ben ik ook nieuwsgierig geworden hoe ouders in onze streek van het land tegen dit vraagstuk aankijken. Hoe zou het zitten met ouders op de Bron? Hebben zij er voldoende vertrouwen in dat kinderen op de Bron klaar worden gestoomd met de vaardigheden voor de 21ste eeuw?

vrijdag 7 september 2012

Zo lig je lekker ergens op een strand, beklim je bergtoppen, fiets je een rondje Drente of wat dan ook, en zo ben je al weer een week aan de slag. Ik vond het erg wennen, afgelopen dinsdag. Niet omdat ik weer aan het werk moest, want dat was ik al weer een weekje. Nee, ik ben iemand van het type ‘ik weet graag waar ik het moet zoeken’, en als je dan ‘dit of dat’ klusje moet doen voor ‘die of die’ collega, en die collega zit dan in een ander lokaal bij een andere groep… Wel, dan kan ik helemaal van slag raken (dat heb je vast ook wel gemerkt). Je weet vast (en anders weet je dat nu) dat ik genieter van de coachingskalender ben. Zo’n ding vertelt elke dag een nieuwe spreuk-voor-de-dag die meer of minder toepasselijk is voor de dag die komt. Zo’n spreuk moet ook gelezen worden aan het begin van de dag, want dan kun je er nog wat aan hebben. Nu staat die kalender bij mij niet naast de wekker. Het is tenslotte al erg genoeg om in de vroege morgen geconfronteerd te worden met het lawaai van dat ding en dan ook nog een poging te moeten doen überhaupt je ogen open te krijgen… De kalender is dus elders in huis te vinden. De spreuk moet een bezinningsmoment opleveren. Bezinning vergt stilte en rust. Waar hang je dan een en ander op in een huis met een gezin waar iedereen ’s morgens al met de ogen dicht en een heftig ochtendhumeur door het huis banjert? Juist: op het toilet!! Rust, bezinning, besloten, en verder toch niet veel te doen. Maandagmorgen, pal voor m’n neus: Een tweedehands behandeling levert geen eersteklas resultaten op…. Poeh, beslist geen instinker, zo op de eerste dag van het schooljaar. De spreukenzegger bedoelt hier aan te geven dat, als je een lager verwachtingspatroon hebt van iemand, je daar ook naar handelt (onbewust). Hij noemt als voorbeeld het jeugdvoetbalteam, waar de trainer vaak een hogere verwachting heeft van de oudere spelers, de manager die vaak een hoger verwachtingspatroon heeft van de medewerkers die al wat langer meedraaien.. En vanuit dat patroon zal zo’n of manager ook meer energie steken in die spelers/medewerkers…. Thuis heb ik twee kinderen: een maart-kind en een septemberkind. Bij de oudste vind ik het normaal dat ie flink op niveau kan werken. Bij de jongste ligt dat anders; ’t is een septemberkind, een jong kind, zeggen we dan vaak. Het komt wel, geef maar even tijd… Ja, ik maak me er ook schuldig aan (vanaf nu niet meer, die coach heeft mij acuut veranderd in een slavendrijver). En zo vroeg ik me af (want ja, je blijft tenslotte onderwijzer, daar kom je nooit meer vanaf): zou dat in een klas net zo werken? Werk je onbewust met verwachtingspatronen, die er voor zorgen dat je van kinderen niet genoeg verwacht? En heb je daar als ict-er ook last van? Dat je denkt dat iemand, omdat ie ouder is, dus wel minder met ict zal kunnen? En dat in de eerste week van het schooljaar al….

zondag 2 september 2012

We zijn begonnen...!

Da's alweer een poosje geleden, hè? De drie v's, je kent het wel: Vakantie Vrijheid Verweggistan. Nou, ja, laten we zeggen: wie in het onderwijs werkt heeft even geen behoefte aan school, zicht op schoolgebouwen, leerlingen of wat daar op lijkt, en na 2011-2012 al helemaal niet op beelden van politici (hoewel ik bij dit laatste vermoed dat het een algemeen verschijnsel is in Nederland). Nee weet ik niet op welke camping jullie hebben gezzeten, maar ik zat op een Franse. Heel soms heb ik het vermoeden dat ik jullie daar ook tegenkom. Mooi, hè, zo vluchten we mekaar weer in de armen... Nu ik denk aan morgenochtend (dat is de eerste ochtend van het schooljaar 2012-2013 in mkijn regio) schiet me plotseling weer een audiobeeld van die camping door de gedachten. Elke avond, vaste prik, om half zeven schalde een kreet over de camping, vanuit de animatietent: WE GAAN BEGINNEN....!!! Alles zal me er deze ochtend aan doen denken: de wekker mijn bloedjes van kinderen het radiojournaal de spandoeken over de weg de drukte op de route naar het werk mijn collega's Nu heb ik een goed voornemen voor observatie op deze ochtend: welke van bovenstaande onderdelen is het meest aanwezig.... Ik heb een vermoeden. Mag ik, voordat het schooljaar begint, jullie nog verdritetig kond doen van het heengaan van één van mijn geliefde observatiehamsters.... De rustige.... Sinds zijn heengaan heeft hamster 2 deze rol overgenomen. Het is eindelijk stil in huis op de late avond.