Vanaf begin november publiceer ik mijn blog onder eigen naam op:

sybesma.nl

Vakantiemood

Het is de eerste dag van de vakantie. Ik sta bij de Gamma in de rij. Er ligt maar één ding op de band

te wachten. Een ferme tik op de schouder leid mij af; iemand vraagt of hij misschien even voor mag.

Hoe het kan weet ik niet. Misschien omdat het voor de vakantie zo druk was, of omdat ik de dag ervoor op bezoek was op een Steve-Jobs-school in Almere, of gewoon omdat ik mij bewust was geworden van de term ‘vakantie’…

In elk geval: ik draai mij om en voordat ik het goed en wel doordacht heb antwoord ik:
“Nee, dit is mijn vakantiedag, vrije uren zijn zeldzaam en kostbaar, en daarom kan ik geen minuut langer hier staan”.  Een buur staat vrolijk achter me te stralen. Met een grijns op zijn gezicht spreekt hij luidkeels, ten gehore van drie rijen andere klanten: “Zo, zo, heb je nu alweer vakantie?” Je ziet hem denken: ga maar lekker in de verdediging…..

Gekke Henkie. “Ja”, zeg ik, “de baas betaalt weer uit  deze week”. Dan ben ik aan de beurt. Na het afrekenen kijk ik nog even om me heen voor ik rondbazuin: “Nou, Gert, ik ga snel, want ik wil elke minuut van mijn vakantie genieten….” Met een vriendelijke lach kijk ik triomferend rond, en vertrek dan.

Midden in de week gaat de familie een tweedaagse trip maken; naar Amersfoort, hotelletje pakken (2
Voor het mannelijk gedeelte is er altijd een prijs aan het eind: zelftap-ijs!

kamers maar liefst, maar ja, vakantie, he) en dan de stad in. De dagtrip eindigt bij IKEA, want als de familie met vakantie is, zal er gegeten worden bij IKEA! Dus daar sta ik dan weer, in het restaurant, achter zo’n IKEA-rollator gevuld met snelvoeding als saté-van-de-weet ik veel, gehaktballen, en friet. Veel friet. Na het eten worden we familiegewijs geacht de hele winkel door te crossen: eerst de boven-, daarna de benedenvedieping, alwaar de Koopjeshoek als finish geldt. Vet moet er af!

Twee dagen later pak ik een bakkie koffie met de echtgenote bij de HEMA. Zo maar, op een doordeweekse ochtend. Half crisis-Hardenberg zit daar ook, want de koffie is er voordelig, het ontbijt ook. Wat moet je bovendien anders doen op een doordeweekse crisisochtend?
Je zou bijna meteen doorlopen naar C&A, als ze daar tenminste ook koffie hadden geschonken. Maar allé, de koffie is lekker, en deze vakantieganger neemt er een lekker stukkie appelgebak bij. ’t Is tenslotte niet altijd vakantie, niet waar?

Is het je ook opgevallen? Gamma, IKEA, HEMA. Als het niet eindigt op een A ben ik er niet….

Behalve Naturalis. Voor het eerst in mijn vakantiebestaan heb ik een bezoek gebracht aan Naturalis. Leiden. Er zijn al zoveel plaatsen bezocht: NEMO, EYE, Maritiem Museum, Museum Soesterberg, Rijksmuseum voor Oudheden, Science Delft, Prinsenhof…

Naturalis ontbrak op de lijst. Nu niet meer. Geen moment van spijt. Ik snap nu veel beter hoe Wifi van binnen in elkaar zit (dat krijg je als er onder je neus een cavia wordt opgezet, terwijl je net trek begon te krijgen). Bovendien snap ik nu ook veel beter dat de Siamese kat afstamt van de dinosaurus; het evolutionair proces heeft er voor gezorgd

dat mijn Wifi met haar hersenvolume van circa 20 kubieke cm veel slimmer is dan die brutosaurus van pakweg 2 miljoen jaar geleden (met vermoedelijk zo’n drie liter hersens).

En daarom kan ik de nieuwe week weer met hernieuwde energie beginnen. Samen met Wifi vul ik deze week de hoofdlijnen van de cursus “Hoe vul ik mijn 40-urige werkweek?” in. En zo spoedig daarna gaan we beginnen met de cursus “Hoe leg ik het mijn directeur uit?”.

Mijn vrouw start de week anders. Zij start de week met een studiedag over werkdruk. Precies. Anders zou ze deze maandag koffie gaan drinken bij de HEMA. Nu kan ze morgenvroeg beginnen met het leegschudden van de schoenen. Moed zoeken. Mood zoeken.

Cats on strike

FR-ISIS voar Frijheid

Stichting FR-ISIS is in het Friese vaderland goed ontvangen! Mijn mailbox stroomde over van donateurs, die graag een dolkje of zwaardje bijdroegen voor het goede doel: de oprichting van een Cananefaat waar iedere oprechte Fries terechtkan.

Frieslandgangers opgelet: grensbewaking is ingesteld, het Lex Frisionum geldt vanaf 20 oktober a.s., en wie de taal niet beheerst kan zich maar beter buiten de Friese grenzen bevinden. Wie toch, opzettelijk of per ongeluk, binnen de Friese Cananefaatsgrenzen geraakt loopt de kans dat FR-ISIS-Majstro’s wat sleutelen aan je gemiddelde lengte.
Vanaf 1 november wordt Dokkum de heilige plaats van het Cananefaat, alwaar een nieuwe heilige eik zal worden geplaatst in het Bonifatuspark; dit zal een jaarlijks

Heilige Eik

bedevaartsoord worden voor de over de aarde verspreide Friezen, die vanaf nu, waar zij ook wonen, onder de regels van het Lex Frisionum vallen en daarnaar zullen worden behandeld… Eenmaal jaarlijks zal de grote FR-ISIS-bedevaart plaatsvinden, waar de van heinde en ver welkom geheten Friezen het beeld van Bonifatius als oprechte vrijgevochten Friezen kunnen bekogelen met kaatsballen!

Tussen de drukke bedrijven m.b.t. deze stichting door (je begrijpt dat dit de nodige tijd vergt) vinden thuis besprekingen plaats rondom de uitleg van de nieuwe cao Primair Onderwijs; je zou het bijna vergeten dat er binnenkort persoonlijk onderhandeld moet gaan worden met je directeur over de invulling van jouw persoonlijke 40-urige werkweek.
Even een kleine anekdote tussendoor. Iemand vertelde me dat die twee uur professionalisering, die er in de cao staat omschreven (inclusief dus 40 uur op jaarbasis en een bedrag van 500 euro) eigenlijk een sigaar uit eigen doos is. Leuke anekdote. Kom ik op terug.

Mevrouw de voorzitter

MMHet spreekt voor zich dat we hier thuis natuurlijk de meeste deskundige op het terrein van arbeidsvoorwaarden er bij hebben gehaald: onze persoonlijke voorzitter van de Bond van Vrije Siamezen, Wifi! Deze heeft al vaak genoeg haar tanden in dit probleem gezet om precies te begrijpen hoe een kat ook deze muis vangt. Bij haar danst er geen muis op tafel, ook al is het de voorzitter van de Kattenbond persoonlijk.

Zodoende krijgen wij van haar een persoonlijk professionaliseringstraject aangeboden onder de titel: “Hoe praat ik mijn baas onder de tafel?” In de cursus komen onderwerpen aan bod als:
- het nut van een fles cognac (zowel vooraf aan het gesprek, als tijdens)
- de invloed van de aanwezigheid van een lege pistoolholster
- gedetailleerde beschrijving van de route naar het huis van de gesprekspartner kunnen ophoesten
- een persoonlijke uitnodiging voor een etentje bij restaurant ‘de gifmenger’
- of een variatie daarop: een uitnodiging aan de vrouw/man van de directeur voor een etentje in datzelfde restaurant
Daarnaast geeft zij minder beïnvloedende tips als:

De gifbeker

- het belang van de keus van het goede geurtje
- het tonen van interesse in de zwaarte van de baan van een schooldirecteur
- het tonen van mededogen en empathie in relatie tot gesprekstherapeutische behoeften
Het laatste deel van de cursus zal meer ingaan op onze persoonlijke gesprekskwaliteiten, ook weer in relatie met lichaamstaal:
-       persoonlijk vermogen tot dreigend kijken
-       neerbuigend lachje
-       de taal van onze handen: klauwgrip
-       het tijdig tevoorschijn kunnen toveren van ‘oprechte’ tranen
-       het simuleren van burn-out-verschijnselen

Kortom: een bijzonder boeiend professionaliseringstraject! Enne… als het succesvol werkt, dan gooit Wifi het in de verkoop! Mocht je belangstelling hebben…

Sigaar uit eigen doos

Oh ja, ik zou nog even terug komen op die sigaar uit eigen doos. Dat klopt, dat is er eentje uit eigen doos, geen twijfel aan. In de oude regeling zat er een percentage werktijd in professionalisering, en niemand die vroeg wat er met die uren gebeurde. Nu krijg je twee uur per week en 500 euro per jaar; maar in dat gesprek met die directeur ga je nu vastleggen wat je met die uren gaat doen. Da’s dan ook meteen het nieuwe. Voordeel: je gaat persoonlijke scholing doen. Nadeel: je moet het nu echt doen.

Jammer genoeg kost mijn eigen medezeggenschapsprofessioneel traject bij Wifi al 4000 euro. Dus voorlopig ben ik er even doorheen….

Cats on strike

FR-ISIS

Wat vond ik het mooi: de strijd van de Schotten voor onafhankelijkheid. Doedelzakken, kilts, vlaggen, schilden, taartjes… En de zorg op de gezichten  van Londense en Europese hotemetoten.

Stel je voor, zeg. Wales, Catalonie, de Basken, Noord-Ierland, Beieren, Vlamingen, Sicilie… Allemaal staan ze in de rij om het Schotse voorbeeld t volgen. Totdat blijkt dat de Schotten het zelf niet aan durven.

Elders in de wereld is er allerlei gedoe. Ik kan me die Schotten best voorstellen. En al die anderen ook. Vrijheid zit hun in het bloed.
Met wie kan ik er thuis beter over praten dan met Wifi? Mijn eigenwijze Vrije Siamees, altijd op pad, niet beteugeld door enigerlei gebod en altijd op jacht? Vandaar dat ik op een avond een vrijblijvend gesprek aanging, en… Mijn eigenwijze Siamees schilderde mij nog eens voor hoe het zat met haar BVS (Bond van Vrije Siamezen). En zo kwam ik op het idee mijn afkomst niet langer meer te verloochenen en pal te gaan staan voor de vrijheid en de rechten van mijn volk.

Wat hieronder volgt blijft onder ons, afgesproken? Tenslotte moet ik even rustig de tijd hebben om de

standpunten juist te formuleren, volk op de been te krijgen, volksstam-raadplegingen te organiseren en zo voort.

Ik heb het stoute plan opgevat een nieuwe organisatie op te richten ter bevrijding van het vaderland en het oprichten van de nieuwe Upstalboom. We redden ons zelf wel, daar in het hoge noorden.

Denk nou niet dat mijn plan slecht doordacht is. Ik heb de geschiedenis goed bestudeerd en borduur voort op oude tijden. Ook lees ik elke dag de krant en kijk naar het journaal; ik weet wat er in de wereld gebeurt!

Binnenkort met grote koppen in de krant: oprichting van FR-ISIS (een duidelijke verwijzing naar de Frisii, zoals de Romeinen ons noemden). De beweging zal worden getekend met met het beeldmerk Beowulf en het zwaard van Grutte Pier zal weer in ere worden hersteld. Wie niet de volgende zin kan uitspreken op een fatsoenlijke Friese toon (Bûter, brea en griene tsiis, wa't dat net sizze kin, is gjin oprjochte Fries) zal worden onthoofd.

Weg met de verderfelijke wetgeving uit Den Haag; wij beroepen ons in het vervolg op het Lex Frisionum!

Zie je het al voor je? De nieuwe Bonifatius zal z’n gezicht maar beter niet meer laten zien in het Hoge Noorden. Terpen worden in eer hersteld, troepen van FR-ISIS zullen op de ruggen van zwartbonte koeien over de vlakke  landen voortsnellen! Onze troepen worden beschermd door Wodan, Frija en Donar. Geen kalifaat maar een Cananafaat! En Frisia uit de EU…

 En de kat? Met een vuile grijns op haar kattenkop overdenkt ze wat dat voor haar Siamezenvolk gaat betekenen.  Bevrijding van Siam… En dan? Vogeltje snoepen?

Haar tanden blikkeren. Is het van de lach of van de honger?

Zwarte Piet, kierekierewiet

Snoepgoed

Steeds vroeger slaat de duisternis in de avond toe. Als het 8-uur-journaal voorbij is is het buiten al bijna net zo donker als het nieuws zelf. Heel stiekempjes gaan de gedachten al vooruit, gestimuleerd door het aanbod bij AH en kornuiten; nog eventjes en de goed-heilig-man gaat boorden richting Nederland.

De laatste jaren is de knecht van Sinterklaas de Zwarte Piet. Toevallig is dat ook zijn naam. De een of andere flip fluitketel, Barryl Biekman van het Platform Landelijk Slavernijverleden, heeft het eindelijk voor elkaar dat Zwarte Piet

Zeurpiet

(stereotyp voor dikke rode lippen, knecht en dom) dit jaar niet meer welkom is in Amsterdam. Hij heeft daarvoor zelfs een Nederlandse rechter aan zijn zij gekregen, omdat die vindt dat wij rekening moeten houden met onze zielige zwarte medemens. gezanikt. Of het nu gaat over het volkslied, over provincies, over kerk of over Sinterklaas: in dit land is altijd wel iemand te vinden die ergens tegenaan wil schoppen.
Had Barryl zich enigszins verdiept in de geschiedenis, dan was hij wellicht op andere gedachten gekomen. Ik ken Barryl niet persoonlijk, dus of hij dikke rode lippen heeft kan ik je niet zeggen. Ik weet ook niet of hij ergens werkzaam is als knecht, maar bij de derde betiteling durf ik mijn mening niet ronduit te uiten.
Inmiddels heeft de ene of andere Nederlandse dichter gemeend de Sinterklaasliederen te moeten herschrijven; binnenkort ontvangen de scholen de verse exemplaren, dus reserveer alvast maar wat tijd om de nieuwe teksten in de hardleerse racistische leerlingkoppen te krijgen. Die sufferd snapt al

De elite van het anti-racisme

niet eens dat er geen Nederlands kind meer is te vinden die de volgende zin nog uit kan leggen: “…zijn knecht staat te lachen, en roept ons reeds toe…”. Dan vraagt zo’n klein Nederlandertje: “Papa, wat is dat: een knecht?” Al die racistische blanke kindertjes zingen al jaren liedjes als: “Zwarte Piet ging uit fietsen, toen klapte zijn band…” En deze hoorde ik ook al eens: “ Zwarte Piet, kierekierewiet…”
Ja, ja, je moet je hier steeds meer gelegen laten liggen. Of eh… Zullen we toch maar gewoon doen wat deze Amsterdamse meester (Ronald van Zanten, adjunct basisschool IJplein) zegt: “Er is al heel veel ver gezegd, maar bij ons op school leeft de discussie niet echt. Sinterklaas komt gewoon weer dit jaar en wij vieren het zoals wij het altijd hebben gevierd!”
Gelukkig zijn er genoeg mensen die met mij vinden: Zwarte Piet accepteren hoort bij het aanpassen aan Nederland. Zo is dat.

Hoe zou mijn kat een en ander ervaren? Kijk maar eens naar het beest: zwarte kop, zwarte oren, zwarte staart en zwarte sokken. Geen dikke rode lippen…Een blanke baas. Zou het beest zich ook

Toonbeeld van kattenracisme

gediscrimineerd voelen? De werkelijkheid bij Siamezen is immers, in tegenstelling tot de historische werkelijkheid van Zwarte Piet, veel erger! Siamezen zijn echt uit hun vaderland weggerukt en naar het racistische Westen ontvoerd. Daar lijden zij aan een leven van slechts dienstbaarheid aan hun meestal blanke kateigenaren, moeten verplicht op schoot zitten en zich de aanrakingen van die slavendrijvers laten aanleunen…
Al observerend bleek het mij vandaag ook weer: die intens verdrietige blik in haar blauwe ogen, die ultieme wens terug te keren naar Siam (tegenwoordig heet dat Thailand), zich weer te kunnen voortbewegen in het land van de Bengaalse tijger, te leven in echte vrijheid, zelf voor je kostje te mogen zorgen…
.Maar ja: je bent zwart op bepaalde delen van je lijf! Racisme en discriminatie is je lot. Als nakomeling van slaven ben je veroordeeld tot de voetvegen van een blanke natie. Jij, kat, nee, jij Siamese kat: jij bent slechts slaaf.

Ik heb haar uitgenodigd het ultieme moment van haar bevrijding mee te gaan maken in Utrecht, op 15

oktober aanstaande, voor het gebouw waarin Het College van de Rechten van de Mens gaat

oordelen over de klacht van ene mevrouw Rani Gupta, die een klacht indiende tegen de Stichting Primair Onderwijs in Utrecht (openbaar onderwijs) vanwege het negeren van haar wensen met betrekking tot een Zwarte-Piet-vrije onderwijsomgeving voor haar kinderen, zodat deze niet langer gediscrimineerd en geminacht door het leven hoeven te gaan.

En als je toch in die hoek van het land zit, reis dan op 16 oktober nog even naar Den Haag, naar het gebouw waar de Raad van State vergadert over het hoger beroep van burgemeester Eberhard van Amsterdam tegen de rechterlijke uitspraak over de racistische manier van vieren van het Sinterklaasfeest in Amsterdam.

15 oktober, vanaf 11.00 uur, aan de Kleine /singel 1-3, Utrecht.

(http://www.doorbraak.eu/15-oktober-utrecht-hoorzitting-lakse-houding-van-basisscholen-rond-zwarte-piet-racisme/#more-21105)

Me kont kusse....

Lek. Lekken. Gelekt.
’t Was weer eens de week voor Prinsjesdag. Los van het feit dat die week er voor nog meer heisa geeft dan de week zelf: het grote geheim ligt al weer op straat.

Elk jaar hetzelfde liedje: niemand mag het weten, politici zijn de eersten die het weten en ja, publiciteitsgeil als er altijd wel eentje is: lekken….

Rijdt die koning volgende week weer in zijn mooie koets door Den Haag, keurig in het oude pak, vrouw ook mooi in de kleren… En eigenlijk is het allemaal nep, want iedereen daar in de Ridderzaal is al helemaal op de hoogte.

Het geheim van Den Haag, nu te lezen in Prive.

Stond er ook nog iets nieuws in voor het onderwijs? Ik weet het nog niet helemaal precies, maar wat ik verwacht had, dat komt uit. Het gaat nog niet echt goed met de economie, er is dus ook weinig loonruimte. Dus gaan de onderwijssalarissen niet verder omhoog…. Oke, we hebben nog een baan!

Ik wil er dit keer geen lang verhaal van maken. Wat ik me afvroeg: hoe reageert mijn kat op dit nieuws?
Wel, dat beest heeft totaal geen interesse in onze staatsrechtelijke organisatie. Je ziet haar denken: laat die vent maar mooi in z’n koetsie naar de Ridderzaal toeren, dan heb ik er hier geen last van. Mooi rustig. Omgekeerd mars. 

Zo gaat dat, bij een kat heb je het nakijken. Wat zie je dan? Staart omhoog, kont naar achteren.

Mensen zouden zeggen: je kunt me de pot op.