Die caravans van de coachingskalender.... Ik ben er nog niet helemaal uit, maar...
Vakanties in het onderwijs: het blijft een veelbesproken onderwerp. Maar stel....
Het begon allemaal met de spreuk van de coachngskalender: "Caravans willen helemaal niet op vakantie, daarom moeten auto's er zo hard aan trekken." Ik probeer deze spreuk op mijn werk (in het onderwijs) te betrekken.
Stel nu eens dat de situatie zo zou zijn dat je de caravans inderdaad met onze leerlingen zou kunnen vergelijken; dat ze 'met geweld' door de trekauto's (de leerkrachten) de school uit getrokken zouden moeten worden... Dan zouden we met recht 'onze stiel' kunnen roemen: de leerling die de school niet uit wil!
't Is natuurlijk een gekke gedachte, maar de leukste dingen beginnen met de gekste gedachten.
Wat zou er nu moeten gebeuren, om die leerlingen in zo'n staat van ik-wil-de-school-niet-uit te krijgen? Wat zouden we dan aan ons 'concept' moeten veranderen? Even out-of-the-box?
- Boeken de school uit, alleen nog coöperatieve werkvormen?
- Met smartphones of tablets real-life-simulatie?
- Alleen nog praktijkonderzoek, en alles wat je verder doet daarop gericht?
Of: gewoon vasthouden aan boekje-bordje-toetsje?
En hoe stel je je dan de leerkracht (als trekauto) voor? Die heeft in zo'n geval zijn leerlingen in extase gekregen? Mag/kan die zich nog opladen in zes weken, of kunnen de leerlingen zolang niet meer wachten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten