Caravans en zo...

Die caravans van de coachingskalender.... Ik ben er nog niet helemaal uit, maar...

Vakanties in het onderwijs: het blijft een veelbesproken onderwerp. Maar stel....

Het begon allemaal met de spreuk van de coachngskalender: "Caravans willen helemaal niet op vakantie, daarom moeten auto's er zo hard aan trekken." Ik probeer deze spreuk op mijn werk (in het onderwijs) te betrekken.
Stel nu eens dat de situatie zo zou zijn dat je de caravans inderdaad met onze leerlingen zou kunnen vergelijken; dat ze 'met geweld' door de trekauto's (de leerkrachten) de school uit getrokken zouden moeten worden... Dan zouden we met recht 'onze stiel' kunnen roemen: de leerling die de school niet uit wil!
't Is natuurlijk een gekke gedachte, maar de leukste dingen beginnen met de gekste gedachten.
Wat zou er nu moeten gebeuren, om die leerlingen in zo'n staat van ik-wil-de-school-niet-uit te krijgen? Wat zouden we dan aan ons 'concept' moeten veranderen? Even out-of-the-box?
- Boeken de school uit, alleen nog coöperatieve werkvormen?
- Met smartphones of tablets real-life-simulatie?
- Alleen nog praktijkonderzoek, en alles wat je verder doet daarop gericht?
Of: gewoon vasthouden aan boekje-bordje-toetsje?

En hoe stel je je dan de leerkracht (als trekauto) voor? Die heeft in zo'n geval zijn leerlingen in extase gekregen? Mag/kan die zich nog opladen in zes weken, of kunnen de leerlingen zolang niet meer wachten?

Caravans hebben niets te willen

Je hebt van die momenten dat iets je door het hoofd blijft zingen...
Zo ook met de spreuk van de coachingskalender van vrijdag 1 juli j.l.: 'Caravans willen helemaal niet op vakantie; daarom moeten auto's er ook zo hard aan trekken'. Het speelt me nu al dagen door het hoofd wat ik hieraan zou kunnen hebben op mijn werkplek. Ik werk in het onderwijs.
Nu is de term 'vakantie' daar een bekend fenomeen, veel besproken ook, en eveneens bekritiseerd, door buitenstaanders. Maar dat terzijde. In elk geval hebben we er daar nog nooit bij stilgestaan dat caravans iets zouden kunnen willen. Caravans hebben maar te volgen waar de auto gaat.

Gaandeweg probeer ik de spreuk nu een vertaalslag te geven naar mijn werk. Dat brengt me af en toe op rare gedachtenkronkels. Ik hoop dat je ze kunt volgen!
Laat ik 'caravans' nu eens vertalen met 'leerlingen'; leerkrachten bestempel ik in dat geval maar even tot de 'auto's'. Je ziet, dat volgen wordt nu al lastig. Want wees eerlijk: kun jij je veel leerlingen voorstellen die niet op vakantie zouden willen? Want ook al hebben caravans niets te willen, in dit geval is de wil bij leerlingen wel degelijk groot! Daar hoeven leerkrachten helemaal niet aan te trekken, toch? En trouwens: die gaan lekker zelf ook op vakantie (ik ook), veel te moe om nog ergens aan te trekken (laat de auto dat maar doen).

Leerkrachten dan maar als caravans? Dat kan ook niet kloppen. Over zes weken zomervakantie, en andere vakanties valt niet te discussieren (dat is ook zo ongeveer de enige arbeidsvoorwaarde die nog staat...).
Nee, ik denk dat ik nog maar eens rustig op die spreuk ga zitten broeden!