Druk of doende?

Omdat ik nog steeds de nieuwe familiepoes nog niet heb kunnen verwelkomen (daarvoor moet eerst de uitset nog worden aangeschaft), dacht ik: laat ik eens een serieus onderwerp kiezen. ADHD: er wordt al genoeg gekheid over gemaakt, dan wel zitten deze kinderen in het hoekje waar de pedagogische klappen vallen. Maar waarom John F. Kennedy, Elvis Presley,, Katje Schuurman en Adriaan van Dis i dat hoekje laten staan? Ja, dat waren allemaal ADHD-ers…. De standaardblik op een ADHD-er is zielig. We zijn er zelfs aan gewend dat deze kinderen aan de medicatie moeten; Ritalin is een veel voorgeschreven middel, daar worden ze rustig van…. Maar waarom zou het goed voor een kind zijn om verdovende middelen te krijgen? Waarom zou je dat eigenlijk gewoon moeten vinden? Omdat een ADHD-er wordt gezien als iemand met een stoornis, dat kan niet anders. Zo’n kind is snel afgeleid, is impulsief en ongestructureerd, ongeduldig, een dagdromer, heeft moeite met het opvolgen van instructies, doet voor hij denkt en heeft een (zeer) korte aandachtsboog. Dat is allemaal alleen maar heel lastig (niet alleen op school, maar vooral ook thuis). Vandaar de pil.

Ik noemde hierboven al enkele grote namen (en er zijn er nog veel meer). Het is dus net maar net, hoe er naar je gekeken is. Misschien hebben zij vroeger ook wel een pilletje gehad, of hadden zij mensen om zich heen die erg veel geduld hadden. In elk geval: carrière hebben ze gemaakt! Stel je nu eens voor dat ADHD als een gift was beschouwd. Als iemand zou hebben geobserveerd en tot de volgende conclusies was gekomen: deze leerling is waakzaam, bij tijden hypergeconcentreerd, flexibel, resultaatgericht, onafhankelijk, altijd in voor nieuwe invallen, oplossingsgericht, een out-of-the-box-denker, bereid risico’s te nemen en onmiddellijk in actie te komen. Dat klinkt dan allemaal erg positief, toch? Zo zijn Jochem Myjer en Michael Phelps (de zwemmer) dan toch maar een heel eind gekomen (dankzij hun ADHD); en Nostradamus, Beethoven, Churchill en Einstein hebben hun bekende naam te danken aan wat tegenwoordig als een kwaal wordt gezien die met een pilletje moet worden bestreden…. Toptalenten van ADHD’ers: creatief, empatisch, fantasierijk, spontaan, energiek, vrolijk (tot ze hun pilletje krijgen), exploratief, inventief, open, vergevingsgezind, gevoelsmens, origineel, loyaal, toegewijd, eerlijk, rechtvaardig, scherpzinnig….. Wees eens eerlijk: je zou het zelf willen zijn, toch? Maar ja, we kunnen niet allemaal Einstein heten.