We hebben het hier over de

Het nieuwe schooljaar is van start, de kop is er af. De eerste van 40 werkweken is alweer om, nog maar 39 te gaan… En dan nog al die vakantieweken! Als ik er al aan denk word ik er al moe van…
Daarom sta ik in dit weekend nog in de achteruit. Vier weken geleden (vier is tenminste afzienbaar): ik lig met boek nummer drie op een ligbed naast het zwembad. Parasolletje op, handdoekje over de rugleuning, boek in de hand, slaap in de ogen. Zo, en nu vijf minuten even stil allemaal graag……..

Zo, dat zit er weer op. Klaar voor de nieuwe week. Wat gaan we morgen eens doen?

Deze week is de laatste week van augustus 2013. Pas op, voor je het weet is het al weer 2014. De tijd in mijn observatorium vliegt voorbij. Hoewel… de hamster staat tegenwoordig in de schuur. Daar kan ie in alle rust (onze rust dus) zijn ellenlange wandelingen in zijn Big Wheel maken, zonder dat wij stapelgek worden van het aanhoudend martelend janken van de lagers van dat wiel. Je zou zeggen: vervang die lagers dan, of smeer ze. Maar (tussen ons gezegd en gezwegen) eerlijk gezegd: wij open nog steeds dat ie door dit lawaai op een dag nog eens …. Nou, nee, dat mag je niemand toewensen. Ik vertel jullie wel alvast: de hamster is nu al ruim twee jaar (in Bijbelse termen is dat ‘zo oud als Methusalem’) en we staan dan ook versteld van de levensmoed van dit beestje…

Nee, dan de kat. Die heeft problemen. Toen we van vakantie weerkwamen had het beest net de vrijheid ontdekt; ze had zich namelijk een weg onder een schutting geboord waarna ze vrolijk dagelijks in andermans tuinen rondstruinde. Weg vertrouwen van baas in zijn elektronische omheining. Al die energie voor niets: kat molt alarminstallatie en staat breed grijnzend te dansen bij buren op de tuintafel.
Je kunt je enigszins een beeld maken van mijn gedachten over een Siamees in Hardenberg. In één klap het uitgeruste gevoel van twee-en-een-halve week Frankrijk teniet gedaan; het beeld van zwembad en ligbed vergruizeld.  
En ja hoor: dag één van terugkeer ontvang ik de opdracht om tuinschuttingen van grotere hoeveelheden kippengaas te voorzien. Verdorie. Wat is dan nog het nut van de mega-investeringen in ultramoderne  tuinbeveiliging? Lijdzaam begeef ik mij dus naar de kippengaasleverancier; die vervolgens na mijn verhaal ook met een big smile de nodige vierkante meters kippengaas wenst te leveren. “Met stroomaggregaat?”, vraagt hij er breed grijnzend bij….

Vandaag, nu, als ik dit schrijf, ben ik boos op mezelf. Trouw als ik ben heb ik natuurlijk meteen het kippengaas gespannen, daarbij muggen, vliegen en wespen trotserend. Geen kat die er nog door kan.

Had ik nog maar enige weken gewacht. Was ik maar niet een zo slaafs volgend persoon. Had ik in de vakantie maar een boek gelezen over vrouwtjeskatten. Had ik vroeger maar beter opgelet bij de lessen sexuele opvoeding tijdens de biologielessen….
Tsjonge, jonge, wat kan zo’n beest toch een ongelooflijk lawaai maken, in de hoop op een vriendje uit een nabije tuin. Wat zeg ik, het kreng schreeuwt heel Hardenberg bij elkaar om maar gedekt te worden. Ze is verdorie nog niet eens een jaar oud, maar ze weet nu al waar Abraham (nou ja, Joost) de mosterd haalt…. En wij, stommerds, wij hebben de hele tuin inmiddels dichtgespijkerd met kippengaas zodat er geen kater meer in kan, of poesje er uit. Ik bedoel, dan had dat schreeuwbeest tenminste nog elders in Hardenberg in de tuin kunnen gaan zitten schreeuwen….

Dinsdag: dan wordt ze gesteriliseerd (moet ik het nog uitleggen, stuur dan even een mail terug). Maar ik moet je bekennen: toen ik vandaag nog wat opruimwerk deed in de keuken en het broodmes in handen had…. Gelukkig had ik publiek, anders….