Kat en vrije tijd

Als ik zo af en toe mij eens bezin op de lopende taken helpt de kat ook even. Leuk hè? Ze observeert mij ook. Ze weet ook precies wanneer er wat afleidende activiteiten nodig zijn (niet dat ik dat dan ook meteen leuk vind). Op tafel stonden plotseling een paar potten met narcissen (zoals je die misschien zelf ook hebt staan). Waar die zo plots vandaan kwamen, ik weet het niet. ’t Zou kunnen dat mijn vrouw er iets mee te maken heeft. In elk geval: behalve narcisbollen zat er ook een of ander soort mos in, van dat hele fijne spul waar narcisbollen goed op gedijen. En de kat ook, alleen dan in wat andere zin. Terwijl ik mij dus verdiep in de regeldingen rondom technische zaken, verdiept de kat zich in het mos. Ze vindt dat ook een bijzonder aardige bezigheid, tenminste als je de omvang van de ravage aanschouwt. Als ik mij verdiep in… verdwijnt de wereld om mij heen. Tenminste, ik zie die wereld niet (en dus ook de ravage niet, en al evenmin ben ik mij bewust van de aanstichtster). Ben je wel eens rauw wakker geworden uit de verdieping? Ik wel. Natuurlijk, ik hoor lang niet alles en mis daarom wel eens wat van de wereld om mij heen; enige verheffing van volume is dan voldoende. Maar de noodkreet die me ditmaal deed ontwaken uit mijn overpeinzingen.... ’t Was bijna noodzakelijk geweest mijn hart te doen emigreren…. Welke heftige emoties kunnen een paar ontmantelde narcisbollen teweegbrengen… Waar de kat tegen het plafond klapte sloeg ik van schrik tegen de grond. Bijna had men ook van mij een narcisbol gemaakt. Ik hoop op een stevige vorstperiode, gedurende een week of twee, tot na de voorjaarsvakantie. Anders ben ik bang dat ik de hele vakantie verplicht narcisbollen sta te poten…