Zin van het leven

Weekend is een uitstekende afwisseling van de werkweek, vinden jullie niet? Al die dingen die je door de week wel zou willen doen, die kun je in het weekend schuldgevoel-loos doen. Niemand die je aankijkt met zo’n blik van ‘heb jij niet iets beters te doen?’ als je in het winkelcentrum op weg bent naar een kopje koffie bij de HEMA bijvoorbeeld… Ja, ja, probeer dat maar eens op een dinsdagochtend… Iedereen die je nakijkt met zo’n blik van ‘wat mankeert er aan dat jij alle tijd hebt voor een kopje koffie bij de HEMA?’

Vanwaar toch dat schuldgevoel dat mij door-de-week zo indringend bijblijft? Gelukkig ben ik niet de enige, want zelfs Loesje heeft er al eens een zeer toepasselijke zin aan gewijd. Nee, nee, ik ontdekte dat niet op donderdagmorgen of maandagmiddag; het was een weekendmoment dat ik met rechte rug voorbij de HEMA wandelde, op weg naar de collega met de A achteraan, de BRUNA. Daar struin ik graag even rond. Alles kun je er kopen; pennen, postkaarten, magazines, boeken èn: agenda’s. Die heb je te kust en te keur, van zeer professioneel tot gevuld met flauwe humor. Die van Loesje trok me aan. Loesje heeft wat. Er staat altijd wel weer wat boeiends in de agenda van Loesje. Loesje heeft wat te zeggen.

Alleen mensen met BAPO of ouderschapsverlof kunnen dat ongestraft doen (herkenbaar aan grijze haren of kinderwagen).

Dit keer trof mij de volgende uitspraak: “Waarom wordt de zin van het leven toch steeds verward met school?” Zie je dat? Volledig aansluitend bij mijn dinsdagochtend-HEMA-gevoel….Gek, hè? Dat iemand zo treffend kan zeggen wat ik op dinsdagochtend meemaak als ik naar de HEMA ga. Want eerlijk: zo voel ik het ook. Zelfs op zaterdagmiddag ben ik dat gevoel niet kwijt. En dan schiet me ook direct de titel van een kinderboek door het hoofd: “Heb jij dat nou ook?” (wie kent dat boek?)

Mijn jongste vraagt zich dat ook wel af. Waarom vindt de rest van de wereld school zo belangrijk? Hijzelf heeft dat probleem niet zo. Er zijn belangrijker dingen in het leven. Potje voetbal, iPod… dat soort dingen.

En als jij op maandagochtend met je klas begint… moet je dan zelf ‘de zin van je leven’ weer koppelen aan school, of kun je met een weekendgevoel de week door….

Als je verwacht dat ik nu in mijn observatorium een en ander in de dierenwereld heb bestudeerd…. Helaas: gebrek aan weekend. Alleen maar even naar de Bruna.

Gelukkig kan ik je meedelen dat er door de week wel eens wat gebeurt buiten mijn schoolse bestaan. Wifi heeft deze week zwemles genomen. Jazeker, geheel uit vrije wil. Geen van de Neanderthalers in en rondom mijn grot heeft zich met de zwemles bemoeid; zij hebben slechts geconstateerd. Dat was ook niet moeilijk, want als de poes des huizes drijfnat binnentreedt terwijl het buiten niet regent, is 1 gauw opgeteld bij nog 1. Bovendien hing er nog een kikkervisje tussen de haren.

Welja, het beest had dorst, en de dichtstbijzijnde drinkplaats was de vijver. Ik heb er niets op tegen dat er

wat water uit die vijver wordt genipt, en het initiatief wordt op zich ook wel gewaardeerd. Maar ja, de omheining van de vijver kent slechts een smalle bovenrand, en wie daar op springt moet wel over een over-the-top-evenwichtsgevoel beschikken. Je begrijpt: dat vergt nog enige oefening. Met iiieeekkkk en aaaiiiikkk kweam het beest dus naar binnen rennen. Schrik in de poten, zeiknat in de vacht, koud tot op het bot.

Sinds die dag leven we met de vraag of zwemdiploma A er ooit nog in zit (zie je wel, altijd weer die schoolse ondertoon). Gelukkig is het apparaat waarmee het tot nut toe is gelukt de kat binnen de omheining te houden niet verdronken. Ook is er gelukkig geen sprake geweest van acute elektrocutie.  En ik ga in het weekend schuldgevoel-loos op zoek naar zwemvliezen voor een poes, bij de HEMA. Neem ik tegelijk ook maar een kopje koffie.