Wintertime

Het is het weekend voor het avondje van de goed heilig man. Even heb ik zitten denken: dat stukje van mij dat moet eigenlijk in de vorm van een sinterklaasgedicht, dat ben ik eigenlijk aan mijn stand verplicht. Maar helaas, ik kan de moed niet opbrengen. De moed niet opbrengen? Nee, want ik heb me daar toch een weekend achter de rug... Jullie weten, ik zonder me altijd graag wat af. Liefst ben ik wat stilletjes, bemoei me nergens mee, vind nergens wat van, zo’n type van: geef hem een iPod en je hoort ‘em niet... Had ik in het weekend nu maar een ipod gehad, dan had je nu van mij een Sinterklaasgedicht gehad dat er niet om loog. Nee, mijn weekend is in een vloek en een zucht vervlogen, en ik ben slechts als moede hinde bankwaarts getogen om, met de oogleden op de schouders gedrapeerd, en de benen op een laag tafeltje-met-kussen, nog dit episteltje voor jullie te schrijven.

Mijn vrouw heeft een hobby. Voordat je daar nu verkeerd over gaat denken: een hele nette hobby. Regelmatig is zij voor die hobby op zolder te vinden, trekt divers publiek, en bij gelegenheid verkeert zij in het vroeger door mij met zweet gebouwde tuinhuis, om daar haar hobby verder te beoefenen. Zij trekt met haar hobby allerlei publiek naar zich toe. Van heinde en ver komen zij tegen betaling genieten van de hobby. Op bepaalde momenten adverteert zij in de directe omgeving van ons woonhuis, en ook op internet, en etaleert daarbij de door haar geleverde producten. Ook verkoop is daarbij een vast onderdeel van het programma. Dit weekend was er weer zo een. Al vanaf donderdagavond ging de directe omgeving van mijn woonhuis er uit zien als een in opbouw zijnde camping, met van overal aangesleept meubilair. Vreemde vrouwen verkeerden al vanaf vrijdag in mijn tuin, en sleepten daar allerhande goederen naar toe. Inmiddels had ik doorgekregen dat de

kans redelijk groot was dat elke Hardenbergse (dat zijn die van het vrouwelijke soort) bericht van toestemming had ontvangen om op de zaterdag mijn tuin te betreden. Mijn (!) tuin.... En dat er ook van her en der uit den lande vrouwvolk het Hardenbergse lustoord aan zou doen: mijn (!) tuin.... Zaterdag: de dag des oordeels. Waar ik normaal op deze ochtend nog even met de ogen kan knipperen, voordat ik een mijner zonen naar het voetbal moet begeleiden... Deze ochtend werden, al om des ochtends zeven uur, met groots geweld de gordijnen acuut opengetrokken. Aaaaiiikkk. Weg is de privacy. Weg is het gevoel van ‘ mijn tuin’! Het gevoel van de plek van de plek waar ik mij met mijn emoties terug kan trekken. Deze zaterdag was er geen terugtrek plaats voor mij in mijn eigen herberg of lustoord. Vrouwvolk alom.... Af en toe een man die vrouw begeleidend (in tijd beperkend) langs bracht en weer meenam. Maar ik... Voor mij geen plaats om te rusten.... Ik vatte dus het plan om mij onledig te gaan houden met de installatie van Windows 8 op mijn laptop. Ja, wat moet een man anders doen als zijn tuin belegerd wordt door de vrouwen van Hardenberg? Ik hoor je denken: waarom de ene ramp zich zien voltrekken en dan aan een andere beginnen? Waarom niet de eerste ramp voorkomen, om te zorgen dat de tweede niet plaats vindt? Wel, gewoon: als ik moet kiezen tussen mijn tuin en mijn vrouw, dan kies ik toch voor iets leuks op de computer? Je kent me toch? Ondanks de bijzonder goed geslaagde tuinfair, en de dankzij mijn niet-aflatende concentratie geslaagde installatie van Windows 8, heeft de productie van dit stukje me toch nog wat extra tijd gekost... Maar: het is gelukt, met de nieuwste versie van Word: Word 2013. En zo kan ik weer met een vrolijk gezicht beginnen aan de nieuwe week: werk zat, en dan ook nog Sinterklaas! In eigen tuin....