Christmas and a cat

Tsjonge, jonge, als ik dit schrijf is (lijkt) het nog maar zo kort geleden dat 2012 begon, en dan, hup, is het alweer Kerst. Jullie zijn allemaal druk met de organisatie van het kerstfeest; in mijn belevenis was dat altijd het mooiste feest van het schooljaar. Sinterklaas had nog maar amper de hielen gelicht of ik hing al aan de balken van mijn lokaal kerststerren op te hangen, de mooiste kersttekeningen aan de wanden te plakken, de kerstboom neer te zetten en vol te laten hangen met de meest exotische kerstversiering, meegenomen door de kinderen (het enige wat ik als eerste deed: lampjes erin, piek d’r op). Liedjes zingen voor de kerstviering, cd’s van thuis op… Knus en kneuterig. Top! En vooral de kerstviering: met z’n honderden in het kerkgebouw, al die kinderstemmen die zongen, al die kinderen in de mooiste kleren speciaal voor die feestavond… Ik kan je zeggen: dit feest kun je ècht missen als je geen eigen klas meer hebt…. En als het op school dan voorbij was, de kerstboom meegenomen door één van de leerlingen, alles opgeruimd, de lichtjes weer in de doos voor volgend jaar… dan kwam de kater. Want: het kerstfeest thuis kon daar nooit meer tegen op….

Dit jaar geen kater, maar een poes. Een echte. Een èchte Siamees! Nog maar tien weken oud, en het beestje houdt de hele familie al flink bezig. Het dier moet namelijk nog leren te doen wat mensen willen, en vooral niet te doen wat verboden is. En hoe kom je dat nu te weten als poes? Allereerst doe je continue wat door OLH en mensen verboden is. En weer… En nog es… En opnieuw. Want: als zij op de stoffen bank gaan zitten, waarom jij dan niet? Als zij eens door

de kamer rennen, waarom jij dan niet? Als zij elke avond aan de gordijnen trekken, waarin mag jij er dan niet aan zitten? Bovendien: er is zoveel te zien wat jij nog niet kent en dat betekent toch dat je je neus overal in kan steken? En zo’n kerstboom: ’t is toch leuk om uit te testen wat er gebeurt als jij voorzichtig tegen zo’n glimding aantikt? En of je nu Wifi roept, of kssst… opvoeden is al lastig, maar helemaal bij zo’n Siamees. Zou mijn moeder vroeger met mij ook zoveel moeite hebben gehad? Nu meende ik stellig dat wij een Siamese poes hadden gekocht… (ja, ik weet wel wat jullie nu direct denken, en nee, het is geen kater, zoveel weet ik er op mijn 55ste echt wel van). ‘k Heb al weer een hele week de tijd gehad (als ik thuis was) om het dier te volgen. Meende ik vandaag toch dat het ook wel een jonge hond kon zijn. Kijk, om te zorgen dat Wifi niet de héééle tijd in de gordijnen oefent, houden wij haar massaal bezig met gehaakte touwtjes, nepmuizen en propjes papier. Tot mijn grote verbazing kan dit beestje al apporteren, of er zit eekhoornbloed in. Er wordt na speeltijd van alles en nog wat meegenomen naar het slaaphok. In de bek, ja. Alsof het een getrainde hond is. Nog maar één week in huis. Wat moet dat worden als ze in gewicht verdubbeld is? Als je toevallig nog ergens wat oude gordijnen hebt liggen….?