Roasted cat

Weekend. Toen ik donderdag terugreed naar huis, dacht ik: eindelijk weekend!

Er zijn momenten dat je echt moe bent. Misschien hebben jullie dat vorige week ook gehad: toetsen in februari, het groot project, presentatie, tentoonstelling, en al het andere gaat ook gewoon door; dan kun je blij zijn dat het weekend is.

En zo kwam ik donderdag thuis met oogleden ergens op enkelhoogte, de restanten van drie dagen hoofdpijn, en het beeld van een luie stoel met kussen.

Wel, die stoel was er. Dat kussen ook. Dat was helaas niet het enige, wat er zich in die stoel bevond. Volledig opgerold, zoals geen mens dat kan, lag daar ook de kat. Staartpunt in de oren, alle voetzolen tegen elkaar.... Alsof er alleen nog een droomwereld bestond.

Katten zijn delicate wezens. Ze kunnen heel wat kwalen krijgen, van de meest uiteenlopende soorten. Maar van één ding zul je ze nooit kunnen beschuldigen: slapeloosheid.

Het liefst bivakkeert zo'n beest op een plek waar jij ook het liefst je tijd doorbrengt. Dat doet ze dan ook consequent: sta op na een kwartiertje journaal kijken, voor een kort bezoek aan het toilet: gegarandeerd heeft poeslief de stoel in beslag genomen. Als jij niet uit jezelf opstaat, onderneemt poes actie om dat voor elkaar te krijgen; zij springt dan bijvoorbeeld in de keuken op het aanrecht, waarvan ze weet dat ze jou daarmee meteen in de benen brengt. Via een sluiproute is zij eerder terug bij jouw stoel dan jij in de keuken arriveert.... Dat soort dingen.

Nee, kattenliefde is niet meer dan: bezorg mij een bak met vreten en een verwarmde slaapplaats, verder heb ik niks met je aan de fiets. Leuk, z'n beest.

Stel dat je op maandagmorgen in je klas zou arriveren, en daar zit dan zo'n hok vol opgeschoten jong grut met een blik van: 't is dat wij geen keus hebben, anders zouden we allemaal voor de warme kachel gaan liggen.... Je zou meteen gaan twijfelen aan je vakbekwaamheid (zoals iedereen buiten je klas dat toch al doet). Wel, katten zijn zo. En die van mij zeker. Als ze één keer in je stoel ligt, keurt ze je met geen blik waardig.

Totdat je mevrouw uit mijn comfortzone tilt. Hoogst verontwaardigd gaat ze een stukje verderop zitten, met de rug naar me toe. En je kan er do.... op zeggen dat het niet lang duurt voordat ze een bezoek aan de keuken gaat brengen!

Zaterdag: bezoek aan het Festival van Talent. Ik had het vorig jaar al willen doen, nu moest het echt. Kinderen mee, vrouw mee, kat niet (die kreeg zaterdag thuis alle gelegenheid haar meest optimaal ontwikkelde talent volledig uit te buiten, zonder daarbij door iemand lastig gevallen te worden).

Dat was een boeiende dag: allerlei organisaties op het terrein van begaafdheid en talent aanwezig, veel workshops te volgen (ook voor kinderen), en veel literatuur opgespoord.

Maar dan is het toch prima, om op zondag nog even de kater uit te hangen.... Ja, precies, in mijn eigen stoel. En nee, ik hoefde niet naar de wc.  En wat doet een kat dan?