Vrijdag de dertiende

Vrijdag 13 januari 2012. De dag begon, zoals andere dagen ook begonnen; in deze donkere tijd betekent dat bij mij dan dat het geluid van de wekker een enorme inbreuk maakt op mijn vredige rust, en dat de door mijn vrouw geslaakte roep om op te staan steeds dringender het geluid van de radiowekker overstemt, waarna definitief het einde van de nacht wordt ingeluid door ons jongste kind dat zich met een brul van vreugde om het weerzien op mijn lijf stort. Kreun.
Vanaf dan gaat alles op de automatische piloot. Wil ik ’s avonds nog wel eens schrikken van mijn eigen tronie, ’s morgens zitten mijn ogen nog te dicht om mij überhaupt ergens van bewust te zijn. Het aankleden gaat op goed geluk (en dus zit mijn trui wel eens achterstevoren, of steken mijn benen in verkeerde pijpen)… Pas als de krant op tafel komt kom ik weer tot bewustvol leven.
Zo ook deze vrijdagmorgen. De ogen nog maar nauwelijks open viel mijn blik op de datum. Iek! Vrijdag de dertiende…. Als dat maar goed zou gaan. Twee kinderen op de fiets naar school, vrouw in eigen auto naar werk, eigen auto naar de garage, ruil-auto mee. Bij enkele scholen langs voor storingen….  Zo al twintig gelegenheden voor ernstige ongevallen!

Gelukkig is er op zo’n moment van onrust de caochingskalender, die op het toilet hangt. Die plek is heel bewust gekozen. Het toilet is zo’n plek waar rust heerst, waar iemand tot bezinning kan komen, waar men je maar al te graag niet komt storen, en waar je dus tijd hebt voor het dieper doordenken van de wijsheid van een ander en relatie kunt leggen met eigen zieleroerselen  (nee, denk nou maar niet dat ik daar ergens anders in ga zitten roeren).

Welk een wijsheid bracht men mij deze 13^de januari… Het kan niet missen, er moest ellende van komen. Lees mee: “De gedachten van een collega lezen is ook een ongewenste intimiteit….”.
Oh, hemel, een dag om je collega `Vertrouwenspersoon´ op je dak te krijgen… De gedachten van een collega lezen? Is dat ook al ongewenst, te intiem? Maar hoe vaak doe ik dat wel niet?

Waarom hebben ze me dat niet verteld op de opleiding? Is het een Viviani-brede regel? Weten de directeuren hier van (nee, nee, niet bij nadenken, dan wordt het al gauw te intiem…)? Hoe moet het nu volgende week dinsdag?
Je weet: ik heb het nu al verklapt… ik ben er eerlijk in… Hoe vaak lees ik de gedachten van iemand van jullie? En nu het in de coachingskalender staat, nu ga je er vast ook nog op letten:
- he Rein, wat sta je daar mijn gedachten te lezen? Moet ik het melden?
- wat zit die Rein daar wil stilletjes over zijn papieren heen te gluren, zou die misschien…?
 - heb je die mail van Rein al gezien? Heeft ie weer gedachten zitten lezen?

En ik besef me plotseling: ook 2012 heeft geen achterdeur….