Je kon het verwachten: uit onderzoek blijkt dat het
vertrouwen in de minister van onderwijs in het zelfde tempo zakt als de
huidige temperatuur buiten (winter in wording). Het gaat er daarbij niet
om of ik of anderen de minister wel aardig vinden; het gaat er mij wel
om het CDA dat zich met deze minister op dit ministerie (in een tijd
dat jong talent hard nodig is) slecht profileert. Van de heer Biskop
(onderwijsspecilist CDA, een bijna volslagen onbekende in het land) is
bij mij een slechts slaafse volgzaamheid aan dit beleid bekend, wat
zeker niet bijdraagt aan vertrouwen.
Als
tenslotte ook een deel van de natuurlijke achterban, te vinden bij het
CNV, zich tegen bepaalde maatregelen keert (mede vanwege het feit dat
er eerder andere afspraken zijn gemaakt, ik doel op de 1040-urennorm),
dan moge duidelijk zijn dat het alle hens aan dek is:
- 1040-urennorm (draagt niet bij aan kwaliteit nog aan vermindering van werkdruk, wel aan frustratie)
- Bezuiniging Passend Onderwijs, waardoor een groot aantal
serieuze zorgleerlingen straks weer in gewone lokalen terechtkomen
zonder begeleiding
- Gelijktijdige krimp en ook daardoor grotere klassen
- Hoog ziekteverzuim (burn-out)
- Onrealistische kwaliteitseisen en weinig aandacht voor
ander talent dan reken- en taalvaardigheid (hoezo wil Nederland meer
beta-studenten)
- Extreme verhoging studiekosten, waarbij vooral jongens de dupe worden
- Wel nadruk op ouderbetrokkenheid, maar vanuit het CDA ook de wens (eis) dat ouders beiden de kost verdienen
Kortom: het totaal is visieloos, maar vooral ook respectloos.
Respectloos voor al die mensen die dag in dag uit ploeteren voor
kinderen. Respectloos, omdat de minister deze mensen gebrek aan
verantwoordelijkheid verwijt.
Het lijkt me tijd voor een
hartgrondige discussie in de fractie over het huidig onderwijsbeleid in
relatie tot de nieuwe woorden van het CDA. Zijn het nieuwe woorden, of
blijven het oude zakken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten