Grote Verzoendag

Oeps. Net een stakingsdag bekritiseerd en nu dit weer.
Eerst dacht ik nog even: zijn we nu met elkaar zo dom dat we niet eens meer weten dat Yom Kippoer altijd op 10 oktober is….…? Maar toen kwam ik er achter dat ik niet op de joodse kalender moest kijken, maar op die van de behoudende christenen (niks mis mee, hoor).

Zaterdag 17 maart: Grote Verzoendag in het onderwijs…. En ja, mevrouw van Bijsterveld besloot op het allerlaatste moment ook te komen. Dat gaat het een gezellige dag worden , daar in …. Nee, dat hoeven we niet te weten, we mogen er toch niet bij zijn (‘we’ zij n al in de Arena geweest, en bij de Jaarbeurs, en er zat ook al weer een vakantie tussen, dus mogen we nu lekker een zaterdagje gewoon vrij).

De bonden zijn er  (de bobo’s van de bonden), de bestuursraden mogen komen, Tweede Kamerleden ook (tenminste die die zich bemoeien met onderwijszaken), en dus last-minute: mevrouw de minister ook. Ze gaan het hebben over hun ruzies, over gebrek aan vertrouwen, over elkaar uitschelden, over elkaar en public te kakken zetten zullen we maar zeggen. Of, met de woorden van de heer Slob van de Christen Unie, de organisator:
“De politiek moet het onderwijs serieus nemen en waardering hebben voor al het werk dat er met heel veel liefde gedaan wordt. De waarnemingen die in het onderwijsveld gedaan worden moeten serieus genomen worden door de politiek.” En wat zegt hij tegen het onderwijs? “Het onderwijs moet accepteren dat de politiek bevoegdheden en verantwoordelijkheden heeft, de keuzes die gemaakt worden moeten worden gerespecteerd.”

Vermoedelijk is zondag dus alles weer koek en ei. Passend Onderwijs is door de Tweede Kamer geloodst, de 1040-urennorm ook, en alle andere gedoe ook; zaterdag 17 maart worden de plooien glad gestreken.
Daarom zijn wij, de gewone buffelaars op de werkvloer, ook niet welkom. ‘Onze’ rol is uitgespeeld. ‘Wij’ gingen naar de Jaarbeurs en de Arena, zodat zij allemaal hun spierballen konden laten zien en wat machogedrag konden vertonen…  
Zij kijken elkaar zaterdag 17 maart eens diep in de ogen, zeggen nog wat lelijke woorden binnens-kamers, prikken een lekker vorkje weg, drinken een glas en doen hun plas, en dat allemaal om het vertrouwen weer op te bouwen. Ts ja, en dan….

Toevallig zat ik vandaag (vrijdag) weer eens in het zonnetje in de tuin. Ik had een poosje in het water van de vijver zitten turen, alwaar een tweetal kikkers het samen erg gezellig hadden (we hebben dus binnenkort kikkerdril!); eindelijk heb ik ook voldaan aan het uitdrukkelijke verzoek van mijn dierbare echtgenote om de kerstboom (inmiddels al weer anderhalve maand buiten geparkeerd en zelfs niet meer geschikt als brandhout) definitief te verwijderen; ook heb ik wat lopen klieren met de hogedrukspuit om het terras toonbaar te maken… kortom: leeghoofdig werk.
Als ik dat dan zo’n poosje gedaan heb, overkomt me soms zomaar het gevoel dat het hoofd tè leeg raakt (zolang je dat gevoel nog krijgt hoef je je geen zorgen te maken); dan is het tijd voor een kopje koffie (om de buik te vullen) en wat lectuur om…. Je raadt het al.

Lees ik nu net een aardig artikeltje over… aantasting van je professionaliteit! Hoe is het mogelijk! Alsof het zo had moeten zijn. Ik ga dat kort voor je samenvatten; je weet dan alvast dat het de volgende keer gaat over professioneel gedrag. Nu niet. Nu is het vrijdag en zit ik in de tuin koffie te drinken. Daar is niets professioneels aan. En straks ga ik stiekem nog even bij die kikkers gluren. En omdat ik een onderwijsakte heb is dat wel professioneel!

P.S. Nu stond de naam van de minister in de krant al weer gespeld met …dt. Ik vind het verbijsterend, en ik snap er niets meer van. Is dat nu nieuwe spelling?
En die Slob, da's iemand die het haarfijn aanvoelt; dus, bonden , laat de politiek zijn werk doen, en doen jullie het werk dat bondswerk hoor te zijn: staan voor je mensen!