Onderwijs genieten, kan dat?

In zo'n vakantieweek word je er weer eens mee geconfronteerd dat de eigen thuissituatie afwijkt van die van vele anderen. Elke ochtend verlaten dampend en stampend, op diverse tijdstippen, allerlei soorten voertuigen de straat. Velen rijden daarbij voorbij onze woning; stiekem verdenk ik ze er van dat met opzet te doen, uit één of andere vorm van jaloezie, zoiets als: zullie hebben vakantie maar uitslapen zullen zullie niet... Voor een deel klopt dat ook, tenminste deels; zelf ben ik 's ochtends extra doof, en bovendien zijn mijn reukorganen dan uitgeschakeld...

Inderdaad: bij ons thuis is iedereen zo'n beetje betrokken bij onderwijs: 2 volwassenen, 2 kinderen, 2 hamsters. De eerste twee zijn zo'n beetje actief in het bedenken en geven van onderwijs, de volgende twee genieten onderwijs, en de twee hamsters zijn, zoals bekend, onderwerp van observatie (zodat deze belangrijke vaardigheid dagelijks getraind kan worden).

In het bovenstaande staat één woord, waarover de nodige discussie kan ontstaan in ons huishouden. Is het mogelijk onderwijs te genieten?
Daarover zijn de meningen verdeeld, en de meer- en minderheden wisselend samengesteld. Juist van de discussies over dit onderwerp valt veel te leren. Heel aardig is het dan om de argumenten aan te horen. Kijk maar eens mee:
- onderwijs is leuk of niet leuk
- je kunt er wat van leren tegenover het is saai
- je moest heel veel maken en opschrijven tegenover je mocht zelf uitzoeken hoe het zat
- de les duurde lang en juf praatte heel veel tegenover je mocht lekker achter de computer
- we moesten vandaag heel hard werken tegenover ik kon lekker met de vriendjes spelen
Ongetwijfeld is deze lijst niet compleet, en dat was ook niet de bedoeling; het gaat er maar om de verschillende opvattingen over onderwijsgenot in beeld te krijgen.

Mijn vrouw heeft bij de term onderwijsgenot een heel ander beeld dan mijn jongste zoon. Waar zij geniet van voorbereiding en lesgeven, met het oog op te realiseren doelstellingen, maakt hij duidelijk dat hij dit soort zaken slechts ondergaat. Hij ziet het kort gezegd meer als noodzakelijk kwaad, beseft prima dat ie er wat van leert maar dat maakt het nog niet leuk. Zijn genot zit bijvoorbeeld meer in het indelen van de dag in perioden van pauze en niet-pauze. In de pauzes kun je genieten, daarbuiten is het genot slechts beperkt tot het denken aan de volgende pauzeperiode of computerwerk. Zij genieten beiden, maar dan wel van verschillende dingen.
Mijn oudste zoon geniet onderwijs ook, maar slechts als hij op de inhoud en uitvoering van dat onderwijs een grote grip heeft (waarbij de leerkracht, welke ook, meer ervaren wordt als sta-in-de-weg dan als componist...).

Zouden al die chauffeurs met hun dampende en/of stampende voertuigen, die des morgens de straat verlaten met een grijns op hun gezicht bij het passeren van onze woning, hun dag net zo diepzinnig besteden?

Over onderwijsgenot later meer.... eerst even de vakantie afdenken.