De bonden en het Passend Onderwijs

Ik moet jullie wat vertellen (al weet je er al alles van, ik moet het je toch vertellen): ik was niet in de Arena…

Niemand van jullie heeft me deze week gevraagd waar ik was op de stakingsdag! Niemand!

Gelukkig was er een collega van een andere school die me achteraf opbelde en mij confronteerde met mijn gebrek aan solidariteit (ja, ja, recht voor de raap)!

Nu voel ik me enigszins gedwongen om uit te leggen waarom ik er niet was. Als je het me deze week niet hebt gevraagd omdat je het niet wilt weten… dan moet je hier maar niet verder lezen.

Weet je, ik ben lid van twee bonden. Reden te meer om te gaan staken, toch (dan krijg je eens wat terug van je duurbetaalde contributie)? Ik weet niet hoe het komt, maar als het om de bonden en Passend Onderwijs gaat, dan vertrouw ik de zaak niet; er hangt een luchtje aan, volgens mij, een minder fris luchtje. Nu moet ik dat wel toelichten...

Als een wat oudere bevoegde onderwijzer herinner ik mij de aanloop naar WSNS. En daarvoor het ontstaan van het basisonderwijs in 1985. Dat basisonderwijs was een samenvoeging van kleuterschool en lagere school, bedoeld om een soepeler onderwijsloopbaan te doen ontstaan, met als gevolg  ook minder doorstroom naar het SO. Dat laatste gebeurde niet, integendeel.
Dus kwam vanuit Den Haag de ontwikkeling van het WSNS-plan, waarmee de doorstroom van leerlingen met leer- en/of gedragsproblematiek naar het SO minder moest worden; wij, in het onderwijs, noemden dat indertijd een ordinaire bezuinigingsoperatie, ten koste van de zwakste leerlingen.

Raar, maar waar: in 2012 is precies hetzelfde aan de hand, alleen heet het nu wat anders: Passend Onderwijs. Het veranderen van de naam is daarbij een gewoonte: alsof je met iets nieuws bezig bent... Maar het is dezelfde wijn in inmiddels oude zakken.
Alleen (en daar heeft de minister een punt): de kosten van dat extra onderwijs zijn enorm gestegen.

Wel, zul je denken, leg nu maar eens uit waarom je niet in de Arena was. Dat ga ik doen, maar eerst nog een kleine vergelijking (dat is heel bijbels, een vergelijking trekken).
Minister Kamp onthulde afgelopen week dat het niet zo zou zijn dat het geen automatisme zou zijn dat de kinderopvang bij een nieuwe bezuinigingsoperatie zich geen zorgen hoefde te maken; ook daar wordt eventueel ruimte gezocht.

Nu is dat echt zo’n regeling waaraan je kunt zien dat plannen niet altijd zo slim uitwerken. Na het instellen van de bekostiging van de kinderopvang in 2005:

-     - steeg het aantal opa’s, oma’s en andere familieleden met een betaalde oppasbaan enorm (je hoeft het ze niet kwalijk te nemen, de wetgever was immers gekke Henkie)

-     - bleek het aantal ouders dat op elkaars kinderen ging passen (tegen vergoeding uiteraard) plotsklaps enorm toe te nemen

-     - ontstonden allerlei meer of minder louche kinderopvangbedrijfjes (waarvan we een Amsterdams exemplaar kennen dat diende als dekmantel voor de meest smerige handel die je je kunt voorstellen)

-     - en... ontploften de kosten van de kinderopvang ook nog eens omdat er plotseling allerlei ingewikkelde regelgeving ontworpen werd om de kwaliteit te garanderen

Herken je er iets van? Heb je je ooit afgevraagd door wie al die externe hulpverleners werden betaald, die zich tegenwoordig met de leerlingenzorg bezig houden? Nee, ik neem het ze niet kwalijk, de overheid had het immers zo bedacht? Heb je wel eens een Zorgplan ter hand genomen en je afgevraagd hoeveel manuren daar in zitten? En, als je toevallig MR-lid bent, dan weet je ook hoe weinig to-the-point de inhoud is, zowel in de gebruikte taal als in de praktische gevolgen voor jou in de klas?

Het waren de bonden die mee hebben geholpen het hele WSNS-kasteel in de huidige vorm te gieten. Veel van die bondsbestuurders uit de jaren tachtig en negentig hebben na hun bondswerk mooie baantjes her en der kunnen bekleden (ja, ook in politiek Den Haag). Meer dan eens heb ik brieven geschreven aan het bondsbestuur dat ze niet bezig moesten houden met politiek beleid; ik betaal ze om voor mijn arbeids-voorwaarden op te komen).
En nu doen ze het weer! Ze hebben het wèèr niet over mijn arbeidsvoorwaarden, maar over hoe zij vinden dat de politiek het beleid rond onderwijszorg moet inrichten. Over prestatiebeloning: daarover hebben ze iets te zeggen!

We willen toch ook niet terug naar de tijd dat het leger politiek uitoefende?

Daarom was ik niet in de Arena; ik had een sterk vermoeden voor een eigen-belangen-karretje gespannen te worden. Heb ik last van passend onderwijs? Alleen als ik niet in staat wordt gesteld mijn werk goed te doen. En als de regelgeving rondom Passend Onderwijs alleen ten koste van het personeel op orde komt, dan pas (en niet eerder) heeft de bond recht van spreken; 

Weet je wanneer je mij mee krijgt naar de Arena? Drie opties:
- als er gestaakt wordt voor arbeidsvoorwaarden  die het mogelijk maken mijn werk te doen naar de gestelde kwaliteitseisen en de daarbij behorende faciliteiten
- als er gestaakt wordt om af te komen van de rigide inspectie-eisen die het ons bijna onmogelijk maken elk kind tot zijn recht te doen komen op meer dan rekenen en taal alleen òf
- als ik een kaartje Ajax tegen Barcelona heb...

Gelukkig dachten een aantal van jullie er anders over. Zat de Arena tenminste niet leeg!