Schizofrenie bij een onderwijzer...

Staken…. Naar de Arena. En dan?

De hele voorjaarsvakantie heb ik er over lopen nadenken: ga ik wel, ga ik niet, ben ik wel solidair als ik niet ga, heb ik er een mening over….

Uiteindelijk ga ik niet. ’t Werk kan het niet wachten…, nee, dat moet ik anders zeggen. Ik vind dat ik de tijd niet kan missen, omdat zoveel dingen al te lang blijven liggen. Bovendien: ik sta niet voor de klas (al is dat een halfslachtig motief, want het gedoe komt op ons aller bordje).

Ik ben niet gegaan. Mijn mening over het onderwerp van staking is ook verdeeld (ja, ja, zelfs binnen één persoon kun je van mening verdeeld zijn, een soort Jeckyll and Hyde, een soort schizofreniteit).

Passend Onderwijs: volgens mij verstaan we amper nog wat de term bedoelt; je hebt de mening van de overheid, door de minister vertegenwoordigd; je hebt de mening van de kant van het Speciaal Onderwijs, je hebt de mensen in het basisonderwijs, je hebt de bonden en de PO-raad… En ieder doet er zijn zegje over, met als rode draad dat er absoluut niet bezuinigd moet worden op dit traject (met uitzondering van de overheid)….

Vandaag lees ik in mijn krant dat minister Kamp verwacht dat de kinderopvang ook in de komende bezuinigingsronde niet automatisch aan bezuinigingen ontkomt.

’t Gekke is dat ik daar wel een gefundeerde mening over heb; het is een financieringsregeling die aan alle kanten misbruikt wordt! Opa’s en oma’s werden plotseling betaalde oppas, hele families in de grote steden werden oppas van elkaars kinderen, en ondertussen werden allerlei dure instellingen gebouwd en opleidingen afgedwongen om de kwaliteit van de kinderopvang te kunnen handhaven….

Ik heb ook twee kinderen; die hebben helaas aan minder duur betaalde oppasoma’s zonder pedagogische opleiding geleden, en toch denk ik (als ik zo kijk naar de manier waarop ze zich ontwikkelen) dat ze wel terechtkomen….

Zoal een beetje voor me uit filosoferend komt ook het verleden voorbij. Ik ben 54 en loop al een poosje mee. Van al die tijd ben ik al zo’n 45 jaar geïnteresseerd in politiek (ja, ja, het zat thuis in elke paplepel!!). Zo kwam het dat ik terug dacht aan de jaren ’80 van de vorige eeuw (poeh, het wordt al ècht geschiedenis….).

De discussie toen ging over de groei van het speciaal onderwijs die afgeremd moest worden; daarvoor hadden de hoge heren en dames het WSNS-programma bedacht. Met dit program zou het mogelijk worden dat meer kinderen in het gewone basisonderwijs konden blijven. Het gekke was dat dat basisonderwijs (dat was ontstaan door kleuter- en lagere school samen te voegen) was opgericht om kinderen binnenboord te houden (meer les op eigen maat).

Morgen filosofeer ik er even over door….