‘t Was een week waarin op veel scholen de effectieve lestijd
wat onder druk stond. Gelukkig had de minister-van-onderwijs-buiten-dienst daar
dit keer niet zoveel aandacht voor, en ook Ton Elias zweeg (en dat geeft, wat
mij betreft, toch een extra dimensie aan het begrip vakantierust).
Toch is het rust met een bijsmaak. Veel collega’s in het land hebben deze week een brief ontvangen waarin staat dat zij (vanwege een tijdelijke benoeming) per de zomervakantie geen baan meer zullen hebben. Anderen hebben nog een jaar uitstel, maar voor hen betekent het: wat gaat er gebeuren, en waar kom ik terecht?
Toch is het rust met een bijsmaak. Veel collega’s in het land hebben deze week een brief ontvangen waarin staat dat zij (vanwege een tijdelijke benoeming) per de zomervakantie geen baan meer zullen hebben. Anderen hebben nog een jaar uitstel, maar voor hen betekent het: wat gaat er gebeuren, en waar kom ik terecht?
Onder de kaasstolp, die ‘het Binnenhof’ heet, heb ik
daarover niemand iets horen zeggen. Men komt, wat onderwijs betreft, niet
verder dan:
- nog twee jaar stilstand in salaris
- bezuiniging passend onderwijs wordt (deels) teruggedraaid
- ook in onderwijs geen aftrekregeling reiskosten meer
- en met pensioen gaan wordt met onmiddellijke ingang uitgesteld (niet dat ik daar enige illusie over heb: tegen de tijd dat ik met pensioen ga hogen ze de leeftijd elk jaar met een jaar op, wedden?)
Gelukkig heb ik nu meivakantie. Ik heb me zelf beloofd deze week het werk te laten voor wat het is en serieus aandacht te hebben voor mijn kikkers, hamsters en kinderen. Oh ja, ook voor mijn vrouw. Enne... niet noodzakelijk in die volgorde, hoor. Jullie zouden er eens wat van kunnen vinden...
Natuurlijk heeft mijn vrouw alvast gekeken naar tuinklussen; normaal kan ik nog wel eens mijn snor drukken door te doen alsof ik het heel erg druk heb, maar in vakantieperioden is dat wat lastiger.
Immers: vakantie is niet werken. Maar dat geldt dan weer niet voor werken in de tuin of in de schuur. En hoe ik ook probeer uit te leggen dat je werkgever je vakantie-uren heeft verstrekt om tot rust te komen, en dat het dan niet de bedoeling kan zijn dat ik me nu een hele week helemaal kapot werk in de tuin, terwijl ik betaald wordt om niets te doen...; ik kom daar niet mee weg. Het plan ligt klaar: de klussen zijn opgesomd, het is nog wachten op het invullen van de rusttijden. Vroeger verkeerde ik in de omstandigheid dat het mogelijk was naar het tuinhuis te vluchten maar ja, ook dat is me ontnomen.
Al met al lijkt het er op dat ik aan het einde van de vakantieweek de handen kapot heb, de tuin nog steeds niet op orde, de groencontainer vol, de rug krom en de portemonnee leeg. Jazeker, want voor de meivakantie krijgen we geen vakantiegeld (goed idee voor een volgende cao, vind je niet: voor elke vakantie een vakantie-uitkering).
Op mijn werkplek wordt tegenwoordig gesproken over ‘het voeren van Decentraal Georganiseerd Overleg’, DGO. Dat heeft er mee te maken dat de werkgever rechtstreeks zelf met de vakbonden onderhandelt. Dat vind ik een geweldig idee. Zo geweldig, dat ik het thuis ook ga invoeren, dat DGO.
Dat kan ook, want thuis ben ik eigenlijk een soort werkgever (ik breng het meeste geld in). Het wordt tijd dat ik maar eens ga onderhandelen over mijn eigen thuiscao!
‘k Heb er meteen een start mee gemaakt en mijn vrouw officieel uitgenodigd voor dat overleg. Dat doen we niet in ‘haar tuinhuis’, maar in de buurt van mijn vijver; die ligt mooi centraal en biedt bovendien stevige onderhandelingsmiddelen. Ik heb ook al mijn vakantie-onderhandelingseisen vastgesteld:
- per uur minimaal 10 minuten rust
- per dagdeel 2 x koffie met gebak geserveerd krijgen
- per dagdeel 30 minuten massage
- max 12 tuinwerkuren, verspreid over drie dagen
- en vrijstelling van huishoudelijke werkzaamheden
- nog twee jaar stilstand in salaris
- bezuiniging passend onderwijs wordt (deels) teruggedraaid
- ook in onderwijs geen aftrekregeling reiskosten meer
- en met pensioen gaan wordt met onmiddellijke ingang uitgesteld (niet dat ik daar enige illusie over heb: tegen de tijd dat ik met pensioen ga hogen ze de leeftijd elk jaar met een jaar op, wedden?)
Gelukkig heb ik nu meivakantie. Ik heb me zelf beloofd deze week het werk te laten voor wat het is en serieus aandacht te hebben voor mijn kikkers, hamsters en kinderen. Oh ja, ook voor mijn vrouw. Enne... niet noodzakelijk in die volgorde, hoor. Jullie zouden er eens wat van kunnen vinden...
Natuurlijk heeft mijn vrouw alvast gekeken naar tuinklussen; normaal kan ik nog wel eens mijn snor drukken door te doen alsof ik het heel erg druk heb, maar in vakantieperioden is dat wat lastiger.
Immers: vakantie is niet werken. Maar dat geldt dan weer niet voor werken in de tuin of in de schuur. En hoe ik ook probeer uit te leggen dat je werkgever je vakantie-uren heeft verstrekt om tot rust te komen, en dat het dan niet de bedoeling kan zijn dat ik me nu een hele week helemaal kapot werk in de tuin, terwijl ik betaald wordt om niets te doen...; ik kom daar niet mee weg. Het plan ligt klaar: de klussen zijn opgesomd, het is nog wachten op het invullen van de rusttijden. Vroeger verkeerde ik in de omstandigheid dat het mogelijk was naar het tuinhuis te vluchten maar ja, ook dat is me ontnomen.
Al met al lijkt het er op dat ik aan het einde van de vakantieweek de handen kapot heb, de tuin nog steeds niet op orde, de groencontainer vol, de rug krom en de portemonnee leeg. Jazeker, want voor de meivakantie krijgen we geen vakantiegeld (goed idee voor een volgende cao, vind je niet: voor elke vakantie een vakantie-uitkering).
Op mijn werkplek wordt tegenwoordig gesproken over ‘het voeren van Decentraal Georganiseerd Overleg’, DGO. Dat heeft er mee te maken dat de werkgever rechtstreeks zelf met de vakbonden onderhandelt. Dat vind ik een geweldig idee. Zo geweldig, dat ik het thuis ook ga invoeren, dat DGO.
Dat kan ook, want thuis ben ik eigenlijk een soort werkgever (ik breng het meeste geld in). Het wordt tijd dat ik maar eens ga onderhandelen over mijn eigen thuiscao!
‘k Heb er meteen een start mee gemaakt en mijn vrouw officieel uitgenodigd voor dat overleg. Dat doen we niet in ‘haar tuinhuis’, maar in de buurt van mijn vijver; die ligt mooi centraal en biedt bovendien stevige onderhandelingsmiddelen. Ik heb ook al mijn vakantie-onderhandelingseisen vastgesteld:
- per uur minimaal 10 minuten rust
- per dagdeel 2 x koffie met gebak geserveerd krijgen
- per dagdeel 30 minuten massage
- max 12 tuinwerkuren, verspreid over drie dagen
- en vrijstelling van huishoudelijke werkzaamheden
En ik kan je meedelen: ik ga er vol in! Als mijn eisenpakket
niet volledig wordt ingewilligd, kan de rest van het gezin gaan onderhandelen
met de kikkers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten