Dromen: altijd bedrog?

Dromen, je doet het allemaal wel eens. Meestal ben je je achteraf van geen kwaad bewust (en dat is maar goed ook, want veel dromen zijn negatief), soms wordt je zwetend wakker, en soms zou je nog graag even in je droom willen blijven hangen...

De coachingskalender had wel een mooie eyeopener neergezet: om dromen te realiseren moet je wakker worden. Ga er maar van uit dat het hier over positieve dromen gaat. Blijf je in je bed liggen, dan blijft de droom een droom. Dat zegt trouwens nog niet dat opstaan betekent dat je meteen aan de uitvoering van dromen begint, niet waar? Dromen zijn gauw vergeten, dromen vragen verbeeldingskracht, dromen realiseren vraagt loslaten, dromen realiseren vraagt vooral geloof! Daarom heeft het realiseren van dromen vast veel met je karakter te maken; ben je van het type dat direct begint met het tellen van beren op de weg (zoals ik er van nature één ben), dan zul je vast niet eens beginnen....
Onlangs las ik een boek, met een titel die erg veel weg heeft van deze mooie spreuk op de coachingskalender. De titel: 'Wie over het water wil lopen moet uit de boot stappen'. Waar de oorspronkelijke gedachte vandaan komt hoef ik je vast niet te vertellen, maar de titel was dermate verleidelijk dat ik het boek meteen kocht. Ik heb het in één ruk uitgelezen; eindelijk begreep ik de clou van dit bijbels verhaal. De clou is niet de vraag of Petrus letterlijk over water liep (de gereformeerde stiel van bijberllezen), maar of je bereid bent alle schepen achter je te verbranden en jezelf te vernieuwen, om dromen na te gaan jagen... Er blijven er elf in de boot zitten, die allmaal aan hun veilige bestaan vast blijven houden; eentje slechts komt uit de boot om echt nieuwe stappen in zijn leven te gaan zetten. Dat boek heeft me flink aan het denken gezet....
En ik heb nog iets ontdekt! Als mensen werkelijk hun droom gaan najagen, zie je het aan hun ogen! Ze zijn bereid om in actie te komen en dingen te doen die ze zichzelf nooit hadden toegedacht; ze blijken plotseling ergens voor te staan, zijn bereid tegenstand te aanvaarden en pijn te lijden....

Stel je voor dat we daar in het lerarenbestaan allemaal aan zouden gaan lijden: aan de behoefte om dromen na te jagen, over water te lopen, om uit de hangmat te komen en bergen te gaan verzetten.
Wat zou dat met onze leerlingen doen?