De elfde van de elfde van 11 Heb je het er met de kinderen in de klas over gehad: dat het dit keer een bijzondere Sint Maarten-avond is? Want de eerstvolgende gelegenheid met zo'n prachtige cijfercombinatie is 10-10-2110. En wie zal dat nog meemaken? Nee, zul je zeggen, 02-02-22 is de eerste; toch mag je de nullen niet wegdenken.... Heb jij ook wel eens het gevoel dat je de dingen steeds opnieuw moet doen, steeds opnieuw moet uitleggen, steeds opnieuw moet herhalen? Dat je je afvraagt waar je het allemaal voor doet? Waarom 'ze' niet beter opletten? Eigenlijk is het vragen naar de bekende weg, want volgens mij heb je dat als je voor de klas staat. Vanochtend trok ik de gordijnen open. Het was nog maar net wat schemerlicht, maar er was voldoende zicht om een massa blad te aanschouwen op de grasmat. Boomblad, verwaaid tot in de vijver... En natuurlijk: ik weet dat er bomen in mijn tuin staan, dat het herfst is, dat de blaadjes geen zin meer hebben in hangen, dat de wind waait, dat bomen de winter voelen aankomen, dat er een net over de vijver moet liggen...; maar als de tuin nog geen twaalf uur eerder keurig schoon is geharkt.... Terwijl ik de boel opnieuw bij elkaar hark, is er tijd om te denken (dat is dan wel weer heerlijk aan dat blad: het creëert tijd). Waar is dit nu eigenlijk goed voor? Als ik het allemaal bij elkaar had geharkt en per kruiwagen zou hebben vervoerd naar de gemeentelijke bladerenbak in de buurt, dan zou mijn tuin netjes zijn (hoewel, gezien de hoeveelheid blad aan de bomen, maar een beperkte periode), zou mijn vrouw tevreden zijn (en in compensatie voor het bladruimen de dankbare taak van het strijken-van-de- was op zich nemen), zou mijn oudste zoon niet mopperen dat hij alweer ...dat rotwerk... moest doen, dan kon de gemeente een en ander tot compost verwerken.. Aha, composteren! Dat is de relatie met het werk. Herhalen, opnieuw uitleggen, verlengde instructie: dat is eigenlijk gewoon composteren! Bemesten... En je hoeft er niet eens je neus voor op te halen! Je klas is eigenlijk net een tuintje: blad harken, wieden, schoffelen, bemesten en kalken en vooral ook de beplanting verzorgen. En om in mijn straatje te blijven: eens kijken welk van die dingen geautomatiseerd zou kunnen... En zo begint mijn weekend weer opgeruimd, van tuin en van geest, want een goede leerkracht houdt van tuinieren!