Stel, je staat voor de klas en één leerling zit niets anders te doen dan de sfeer in jopuw groep te verzieken. Dat kun je niet tolereren als leerkracht... toch? En op zeker moment ben je uitgepraat, wil je dat de leerling het lokaal verlaat. Dan is het wel ver gekomen... toch? Want in jouw lokaal is dat het laatste wat er gebeurt: een leerling de klas uitzetten.

Maar wat nu als de leerling weigert te vertrekken? Tot 5 x toe? Tot 10 x toe? Dan sta je toch echt voor een lastige beslissing... toch? Want als je nu niet doorpakt, sta je ook nog voor schut... toch? En als je er een ander bij moet halen, dan sta je voor paal... toch?

Dus uiteindelijk grijp je de dader in de kraag en je zet hem buiten! 't Is te gek voor woorden dat het zover heeft moeten komen!

Als ik het als leerling ooit zover geschopt zou hebben, dan zou ik het thuis op mijn brood krijgen! Mijn vader bakte geen zoete broodjes wat dat betreft. De leerling hierboven niet! Die gaat thuis verhaal halen, en inderdaad komen de ouders een appeltje schillen met de leerkracht: aangifte van mishandeling doen.

Hoe druk de Hermandad in Nederland het ook heeft: voor dit soort gevallen is er altijd tijd beschikbaar en jij als leerkracht verdwijnt een paar uur achter slot en grendel. Dat had je niet bedacht toen je 's morgens aan je schooldag begon... toch?

Overal om je heen praat iedereen met meel in de mond; niemand die het ronduit zegt, dat hier een stel ouders niet van plan is een kind op te voeden, dat hier een schooldirectie een leerkracht in de kou zet, dat overheidsdiensten zich laten gebruiken, en dat hier een leerkracht wordt gemangeld...
De schandpaal bestaat!