zondag 24 februari 2013

Gestoofd en miskend


Dat met die narcissen, dat is niks geworden. Ik hoefde er niet eens onverwachts op wintersportvakantie, zelfs die kreeg ik cadeau. Net nu alle wintermutsen, sjaals, skibroeken, borstrokken en lange onderbroeken weer waren opgeborgen, breekt me daar toch de winter weer los. Vorst in de grond, frozen frogs in de vijver,  bevroren autoruiten...
Zo is de hoop op een vroegtijdige inval van het voorjaar bevroren. Dat stuurt de planning van de vakantie meteen ook in de war (geen narcisbollen planten, maar wat dan wel doen)...
We hebben onze tijd maar alternatief besteed: dagje IKEA, dagje familie, een beetje prutsen en knutselen, een middagje naar de schaatsbaan, en: een bezoek aan Beeld @ Geluid in Hilversum. Aanrader! Wij hadden tijd te kort, en zullen dat bezoekje op niet al te lange termijn herhalen.
Iemand thuis vond al die bezoekjes trouwens niet zo leuk... Poes Wifi heeft menige droevige blik geworpen. Vandaag (zondag) heeft ze ruim tijd genomen de kat uit de boom te kijken (rare uitdrukking in dit verband); blikken vol ongeloof en miskendheid hebben ons de zondag schuldbewust doen doorbrengen. Het sneeuwde trouwens ook, nog een reden om lekker knus bij de kachel te blijven hangen. En nu ligt de kat languit. Het vertrouwen is terug. Ze parkeert zich bij voorkeur op extreem warme plekken: de vloer met vloerverwarming, de kachel-met-handdoek, vlak voor de oven, dat soort plekjes. Alleen de warme douche ontloopt ze.
Zo eindigt de voorjaarsvakantie met weemoed. Een gestoofde kat, niet-gewenste sneeuw, gebrek aan voorjaar en de wetenschap dat het weer voorbij is.....
Aan het werk dan maar weer.

Kat en vrije tijd

Als ik zo af en toe mij eens bezin op de lopende taken helpt de kat ook even. Leuk hè? Ze observeert mij ook. Ze weet ook precies wanneer er wat afleidende activiteiten nodig zijn (niet dat ik dat dan ook meteen leuk vind). Op tafel stonden plotseling een paar potten met narcissen (zoals je die misschien zelf ook hebt staan). Waar die zo plots vandaan kwamen, ik weet het niet. ’t Zou kunnen dat mijn vrouw er iets mee te maken heeft. In elk geval: behalve narcisbollen zat er ook een of ander soort mos in, van dat hele fijne spul waar narcisbollen goed op gedijen. En de kat ook, alleen dan in wat andere zin. Terwijl ik mij dus verdiep in de regeldingen rondom technische zaken, verdiept de kat zich in het mos. Ze vindt dat ook een bijzonder aardige bezigheid, tenminste als je de omvang van de ravage aanschouwt. Als ik mij verdiep in… verdwijnt de wereld om mij heen. Tenminste, ik zie die wereld niet (en dus ook de ravage niet, en al evenmin ben ik mij bewust van de aanstichtster). Ben je wel eens rauw wakker geworden uit de verdieping? Ik wel. Natuurlijk, ik hoor lang niet alles en mis daarom wel eens wat van de wereld om mij heen; enige verheffing van volume is dan voldoende. Maar de noodkreet die me ditmaal deed ontwaken uit mijn overpeinzingen.... ’t Was bijna noodzakelijk geweest mijn hart te doen emigreren…. Welke heftige emoties kunnen een paar ontmantelde narcisbollen teweegbrengen… Waar de kat tegen het plafond klapte sloeg ik van schrik tegen de grond. Bijna had men ook van mij een narcisbol gemaakt. Ik hoop op een stevige vorstperiode, gedurende een week of twee, tot na de voorjaarsvakantie. Anders ben ik bang dat ik de hele vakantie verplicht narcisbollen sta te poten…

zondag 3 februari 2013

Landing

De titel van dit berichtje kun je letterlijk nemen. Afgelopen vrijdagavond landde het toestel dat heel veel Nederlandse bezoekers aan een studieweek in London terugbracht richting huis, met een flinke bons op vaderlandse bodem. Daarin ook vijf collega's en ikzelf, tot aan de nok toe gevuld met indrukken en ervaringen, en natuurlijk ook een voorraadje souvenirs. Dat het er zes waren mag een wonder heten. Eentje werd op London Gatwick nader aan de tand gevoeld betreffende de inhoud van een niet genoemd geurflesje, dat in een tas verborgen zat, de ander zag er vermoedelijk zo verdacht uit dat hij van top tot teen gefouilleerd werd. Eerlijk gezegd: als ik een Engelse terreurbestrijder was geweest had ik dezelfde persoon uit de rij gehaald. Maar goed: na enig aandringen uit onze groep mochten we ook het zesde lid van de delegatie mee het land uit nemen. Als souvenir, zeg maar.
Aan het eind van zo’n week vraag je je af: wat vertel ik wel, en wat houd ik nog even voor mezelf. Je kent het immers wel van je eigen vakantiereizen: mooie vakantie gehad, stapels foto’s, stoere verhalen… maar na vijf minuten dwaalt de aandacht van de achterblijvers al af. Ja, het was een waardevolle reis, omdat in de context van de razendsnelle ontwikkelingen die door de komst van het wereldwijde internet zijn aangejaagd, de vraag steeds urgenter wordt hoe onderwijs de burger en werknemer van deze eeuw bij de tijd kan houden.
Die werknemer van deze eeuw zal door voortdurende scholing zijn/haar kennis actueel moeten houden om interessant te blijven. En aan de andere kant: onderwijs zal moeten zorgen interessant te zijn voor de leerling die kennis ook elders wel kan halen (daar hebben we in het verhaal van Prof. Mitra een hele serie concrete voorbeelden van kunnen zien). Wellicht was een van zijn meest heldere uitspraken: naast familie, gezin en school heeft de leerling-van-nu een duidelijke groep van vrienden om zich heen, altijd bereikbaar. Die groep wordt steeds belangrijker, de school daarentegen steeds minder voor het leren. Tijdens een presentatie bij Apple werd dat prachtig zichtbaar. Een zaal vol ‘studenten’, allemaal voorzien van een iPad met internet, die bij een vraag van de presentator meteen ging zoeken op dat apparaat. Waarna de presentator vroeg: waarom vragen jullie niet aan mij, ik ben hier toch de leraar? Wat ik in elk geval nog met jullie wil delen: leerlingen van een Engelse school, uit de groepen 6 en 7, waren gevraagd een dagverslag te maken van de Appledag, met behulp van hun eigen iPads. Ik heb ze gesproken, gevraagd wat ze deden, en ik ben later op
de dag gaan kijken naar de resultaten. Er was een juf bij, maar die hield zich niet met het werk bezig. Wat een enthousiaste leerlingen, wat waren ze in staat hun verhaal te doen en op alle vragen een antwoord te hebben, wat hadden ze halverwege de dag een prachtige presentatie gemaakt…. Een leraar uit Noord-Holland, dit jaar voor het eerst bezig met zijn hele groep voorzien van een iPad, vertelde dat de rekenresultaten booming waren. Nee, niet door extra taken, maar door enthousiasme en thuisdoorwerkende leerlingen…. Niet alle conclusies maken vrolijk. Maar die lenen zich niet voor papier. Die spreek ik daarom eerst maar eens door met kat en hamster….