Gestoofd en miskend

Dat met die narcissen, dat is niks geworden. Ik hoefde er niet eens onverwachts op wintersportvakantie, zelfs die kreeg ik cadeau. Net nu alle wintermutsen, sjaals, skibroeken, borstrokken en lange onderbroeken weer waren opgeborgen, breekt me daar toch de winter weer los. Vorst in de grond, frozen frogs in de vijver,  bevroren autoruiten...
Zo is de hoop op een vroegtijdige inval van het voorjaar bevroren. Dat stuurt de planning van de vakantie meteen ook in de war (geen narcisbollen planten, maar wat dan wel doen)...
We hebben onze tijd maar alternatief besteed: dagje IKEA, dagje familie, een beetje prutsen en knutselen, een middagje naar de schaatsbaan, en: een bezoek aan Beeld @ Geluid in Hilversum. Aanrader! Wij hadden tijd te kort, en zullen dat bezoekje op niet al te lange termijn herhalen.

Iemand thuis vond al die bezoekjes trouwens niet zo leuk... Poes Wifi heeft menige droevige blik geworpen. Vandaag (zondag) heeft ze ruim tijd genomen de kat uit de boom te kijken (rare uitdrukking in dit verband); blikken vol ongeloof en miskendheid hebben ons de zondag schuldbewust doen doorbrengen. Het sneeuwde trouwens ook, nog een reden om lekker knus bij de kachel te blijven hangen. En nu ligt de kat languit. Het vertrouwen is terug. Ze parkeert zich bij voorkeur op extreem warme plekken: de vloer met vloerverwarming, de kachel-met-handdoek, vlak voor de oven, dat soort plekjes. Alleen de warme douche ontloopt ze.

Zo eindigt de voorjaarsvakantie met weemoed. Een gestoofde kat, niet-gewenste sneeuw, gebrek aan voorjaar en de wetenschap dat het weer voorbij is.....

Aan het werk dan maar weer.