zondag 19 oktober 2014

Vakantiemood

Het is de eerste dag van de vakantie. Ik sta bij de Gamma in de rij. Er ligt maar één ding op de band
te wachten. Een ferme tik op de schouder leid mij af; iemand vraagt of hij misschien even voor mag.
Hoe het kan weet ik niet. Misschien omdat het voor de vakantie zo druk was, of omdat ik de dag ervoor op bezoek was op een Steve-Jobs-school in Almere, of gewoon omdat ik mij bewust was geworden van de term ‘vakantie’…

In elk geval: ik draai mij om en voordat ik het goed en wel doordacht heb antwoord ik:
“Nee, dit is mijn vakantiedag, vrije uren zijn zeldzaam en kostbaar, en daarom kan ik geen minuut langer hier staan”.  Een buur staat vrolijk achter me te stralen. Met een grijns op zijn gezicht spreekt hij luidkeels, ten gehore van drie rijen andere klanten: “Zo, zo, heb je nu alweer vakantie?” Je ziet hem denken: ga maar lekker in de verdediging…..
Gekke Henkie. “Ja”, zeg ik, “de baas betaalt weer uit  deze week”. Dan ben ik aan de beurt. Na het afrekenen kijk ik nog even om me heen voor ik rondbazuin: “Nou, Gert, ik ga snel, want ik wil elke minuut van mijn vakantie genieten….” Met een vriendelijke lach kijk ik triomferend rond, en vertrek dan.

Midden in de week gaat de familie een tweedaagse trip maken; naar Amersfoort, hotelletje pakken (2
Voor het mannelijk gedeelte is er altijd een prijs aan het eind: zelftap-ijs!
kamers maar liefst, maar ja, vakantie, he) en dan de stad in. De dagtrip eindigt bij IKEA, want als de familie met vakantie is, zal er gegeten worden bij IKEA! Dus daar sta ik dan weer, in het restaurant, achter zo’n IKEA-rollator gevuld met snelvoeding als saté-van-de-weet ik veel, gehaktballen, en friet. Veel friet. Na het eten worden we familiegewijs geacht de hele winkel door te crossen: eerst de boven-, daarna de benedenvedieping, alwaar de Koopjeshoek als finish geldt. Vet moet er af!

Twee dagen later pak ik een bakkie koffie met de echtgenote bij de HEMA. Zo maar, op een doordeweekse ochtend. Half crisis-Hardenberg zit daar ook, want de koffie is er voordelig, het ontbijt ook. Wat moet je bovendien anders doen op een doordeweekse crisisochtend?
Je zou bijna meteen doorlopen naar C&A, als ze daar tenminste ook koffie hadden geschonken. Maar allé, de koffie is lekker, en deze vakantieganger neemt er een lekker stukkie appelgebak bij. ’t Is tenslotte niet altijd vakantie, niet waar?

Is het je ook opgevallen? Gamma, IKEA, HEMA. Als het niet eindigt op een A ben ik er niet….
Behalve Naturalis. Voor het eerst in mijn vakantiebestaan heb ik een bezoek gebracht aan Naturalis. Leiden. Er zijn al zoveel plaatsen bezocht: NEMO, EYE, Maritiem Museum, Museum Soesterberg, Rijksmuseum voor Oudheden, Science Delft, Prinsenhof…

Naturalis ontbrak op de lijst. Nu niet meer. Geen moment van spijt. Ik snap nu veel beter hoe Wifi van binnen in elkaar zit (dat krijg je als er onder je neus een cavia wordt opgezet, terwijl je net trek begon te krijgen). Bovendien snap ik nu ook veel beter dat de Siamese kat afstamt van de dinosaurus; het evolutionair proces heeft er voor gezorgd
dat mijn Wifi met haar hersenvolume van circa 20 kubieke cm veel slimmer is dan die brutosaurus van pakweg 2 miljoen jaar geleden (met vermoedelijk zo’n drie liter hersens).

En daarom kan ik de nieuwe week weer met hernieuwde energie beginnen. Samen met Wifi vul ik deze week de hoofdlijnen van de cursus “Hoe vul ik mijn 40-urige werkweek?” in. En zo spoedig daarna gaan we beginnen met de cursus “Hoe leg ik het mijn directeur uit?”.


Mijn vrouw start de week anders. Zij start de week met een studiedag over werkdruk. Precies. Anders zou ze deze maandag koffie gaan drinken bij de HEMA. Nu kan ze morgenvroeg beginnen met het leegschudden van de schoenen. Moed zoeken. Mood zoeken.

zondag 5 oktober 2014

Cats on strike

FR-ISIS voar Frijheid
Stichting FR-ISIS is in het Friese vaderland goed ontvangen! Mijn mailbox stroomde over van donateurs, die graag een dolkje of zwaardje bijdroegen voor het goede doel: de oprichting van een Cananefaat waar iedere oprechte Fries terechtkan.

Frieslandgangers opgelet: grensbewaking is ingesteld, het Lex Frisionum geldt vanaf 20 oktober a.s., en wie de taal niet beheerst kan zich maar beter buiten de Friese grenzen bevinden. Wie toch, opzettelijk of per ongeluk, binnen de Friese Cananefaatsgrenzen geraakt loopt de kans dat FR-ISIS-Majstro’s wat sleutelen aan je gemiddelde lengte.
Vanaf 1 november wordt Dokkum de heilige plaats van het Cananefaat, alwaar een nieuwe heilige eik zal worden geplaatst in het Bonifatuspark; dit zal een jaarlijks
Heilige Eik
bedevaartsoord worden voor de over de aarde verspreide Friezen, die vanaf nu, waar zij ook wonen, onder de regels van het Lex Frisionum vallen en daarnaar zullen worden behandeld… Eenmaal jaarlijks zal de grote FR-ISIS-bedevaart plaatsvinden, waar de van heinde en ver welkom geheten Friezen het beeld van Bonifatius als oprechte vrijgevochten Friezen kunnen bekogelen met kaatsballen!

Tussen de drukke bedrijven m.b.t. deze stichting door (je begrijpt dat dit de nodige tijd vergt) vinden thuis besprekingen plaats rondom de uitleg van de nieuwe cao Primair Onderwijs; je zou het bijna vergeten dat er binnenkort persoonlijk onderhandeld moet gaan worden met je directeur over de invulling van jouw persoonlijke 40-urige werkweek.
Even een kleine anekdote tussendoor. Iemand vertelde me dat die twee uur professionalisering, die er in de cao staat omschreven (inclusief dus 40 uur op jaarbasis en een bedrag van 500 euro) eigenlijk een sigaar uit eigen doos is. Leuke anekdote. Kom ik op terug.

Mevrouw de voorzitter
MMHet spreekt voor zich dat we hier thuis natuurlijk de meeste deskundige op het terrein van arbeidsvoorwaarden er bij hebben gehaald: onze persoonlijke voorzitter van de Bond van Vrije Siamezen, Wifi! Deze heeft al vaak genoeg haar tanden in dit probleem gezet om precies te begrijpen hoe een kat ook deze muis vangt. Bij haar danst er geen muis op tafel, ook al is het de voorzitter van de Kattenbond persoonlijk.

Zodoende krijgen wij van haar een persoonlijk professionaliseringstraject aangeboden onder de titel: “Hoe praat ik mijn baas onder de tafel?” In de cursus komen onderwerpen aan bod als:
- het nut van een fles cognac (zowel vooraf aan het gesprek, als tijdens)
- de invloed van de aanwezigheid van een lege pistoolholster
- gedetailleerde beschrijving van de route naar het huis van de gesprekspartner kunnen ophoesten
- een persoonlijke uitnodiging voor een etentje bij restaurant ‘de gifmenger’
- of een variatie daarop: een uitnodiging aan de vrouw/man van de directeur voor een etentje in datzelfde restaurant
Daarnaast geeft zij minder beïnvloedende tips als:
De gifbeker
- het belang van de keus van het goede geurtje
- het tonen van interesse in de zwaarte van de baan van een schooldirecteur
- het tonen van mededogen en empathie in relatie tot gesprekstherapeutische behoeften
Het laatste deel van de cursus zal meer ingaan op onze persoonlijke gesprekskwaliteiten, ook weer in relatie met lichaamstaal:
-       persoonlijk vermogen tot dreigend kijken
-       neerbuigend lachje
-       de taal van onze handen: klauwgrip
-       het tijdig tevoorschijn kunnen toveren van ‘oprechte’ tranen
-       het simuleren van burn-out-verschijnselen

Kortom: een bijzonder boeiend professionaliseringstraject! Enne… als het succesvol werkt, dan gooit Wifi het in de verkoop! Mocht je belangstelling hebben…

Sigaar uit eigen doos
Oh ja, ik zou nog even terug komen op die sigaar uit eigen doos. Dat klopt, dat is er eentje uit eigen doos, geen twijfel aan. In de oude regeling zat er een percentage werktijd in professionalisering, en niemand die vroeg wat er met die uren gebeurde. Nu krijg je twee uur per week en 500 euro per jaar; maar in dat gesprek met die directeur ga je nu vastleggen wat je met die uren gaat doen. Da’s dan ook meteen het nieuwe. Voordeel: je gaat persoonlijke scholing doen. Nadeel: je moet het nu echt doen.

Jammer genoeg kost mijn eigen medezeggenschapsprofessioneel traject bij Wifi al 4000 euro. Dus voorlopig ben ik er even doorheen….

Cats on strike