zondag 28 september 2014

FR-ISIS

Wat vond ik het mooi: de strijd van de Schotten voor onafhankelijkheid. Doedelzakken, kilts, vlaggen, schilden, taartjes… En de zorg op de gezichten  van Londense en Europese hotemetoten.
Stel je voor, zeg. Wales, Catalonie, de Basken, Noord-Ierland, Beieren, Vlamingen, Sicilie… Allemaal staan ze in de rij om het Schotse voorbeeld t volgen. Totdat blijkt dat de Schotten het zelf niet aan durven.

Elders in de wereld is er allerlei gedoe. Ik kan me die Schotten best voorstellen. En al die anderen ook. Vrijheid zit hun in het bloed.
Met wie kan ik er thuis beter over praten dan met Wifi? Mijn eigenwijze Vrije Siamees, altijd op pad, niet beteugeld door enigerlei gebod en altijd op jacht? Vandaar dat ik op een avond een vrijblijvend gesprek aanging, en… Mijn eigenwijze Siamees schilderde mij nog eens voor hoe het zat met haar BVS (Bond van Vrije Siamezen). En zo kwam ik op het idee mijn afkomst niet langer meer te verloochenen en pal te gaan staan voor de vrijheid en de rechten van mijn volk.

Wat hieronder volgt blijft onder ons, afgesproken? Tenslotte moet ik even rustig de tijd hebben om de
standpunten juist te formuleren, volk op de been te krijgen, volksstam-raadplegingen te organiseren en zo voort.
Ik heb het stoute plan opgevat een nieuwe organisatie op te richten ter bevrijding van het vaderland en het oprichten van de nieuwe Upstalboom. We redden ons zelf wel, daar in het hoge noorden.
Denk nou niet dat mijn plan slecht doordacht is. Ik heb de geschiedenis goed bestudeerd en borduur voort op oude tijden. Ook lees ik elke dag de krant en kijk naar het journaal; ik weet wat er in de wereld gebeurt!


Binnenkort met grote koppen in de krant: oprichting van FR-ISIS (een duidelijke verwijzing naar de Frisii, zoals de Romeinen ons noemden). De beweging zal worden getekend met met het beeldmerk Beowulf en het zwaard van Grutte Pier zal weer in ere worden hersteld. Wie niet de volgende zin kan uitspreken op een fatsoenlijke Friese toon (Bûter, brea en griene tsiis, wa't dat net sizze kin, is gjin oprjochte Fries) zal worden onthoofd.

Weg met de verderfelijke wetgeving uit Den Haag; wij beroepen ons in het vervolg op het Lex Frisionum!


Zie je het al voor je? De nieuwe Bonifatius zal z’n gezicht maar beter niet meer laten zien in het Hoge Noorden. Terpen worden in eer hersteld, troepen van FR-ISIS zullen op de ruggen van zwartbonte koeien over de vlakke  landen voortsnellen! Onze troepen worden beschermd door Wodan, Frija en Donar. Geen kalifaat maar een Cananafaat! En Frisia uit de EU…

 En de kat? Met een vuile grijns op haar kattenkop overdenkt ze wat dat voor haar Siamezenvolk gaat betekenen.  Bevrijding van Siam… En dan? Vogeltje snoepen?
Haar tanden blikkeren. Is het van de lach of van de honger?

zondag 21 september 2014

Zwarte Piet, kierekierewiet

Snoepgoed
Steeds vroeger slaat de duisternis in de avond toe. Als het 8-uur-journaal voorbij is is het buiten al bijna net zo donker als het nieuws zelf. Heel stiekempjes gaan de gedachten al vooruit, gestimuleerd door het aanbod bij AH en kornuiten; nog eventjes en de goed-heilig-man gaat boorden richting Nederland.

De laatste jaren is de knecht van Sinterklaas de Zwarte Piet. Toevallig is dat ook zijn naam. De een of andere flip fluitketel, Barryl Biekman van het Platform Landelijk Slavernijverleden, heeft het eindelijk voor elkaar dat Zwarte Piet
Zeurpiet
(stereotyp voor dikke rode lippen, knecht en dom) dit jaar niet meer welkom is in Amsterdam. Hij heeft daarvoor zelfs een Nederlandse rechter aan zijn zij gekregen, omdat die vindt dat wij rekening moeten houden met onze zielige zwarte medemens. gezanikt. Of het nu gaat over het volkslied, over provincies, over kerk of over Sinterklaas: in dit land is altijd wel iemand te vinden die ergens tegenaan wil schoppen.
Had Barryl zich enigszins verdiept in de geschiedenis, dan was hij wellicht op andere gedachten gekomen. Ik ken Barryl niet persoonlijk, dus of hij dikke rode lippen heeft kan ik je niet zeggen. Ik weet ook niet of hij ergens werkzaam is als knecht, maar bij de derde betiteling durf ik mijn mening niet ronduit te uiten.
Inmiddels heeft de ene of andere Nederlandse dichter gemeend de Sinterklaasliederen te moeten herschrijven; binnenkort ontvangen de scholen de verse exemplaren, dus reserveer alvast maar wat tijd om de nieuwe teksten in de hardleerse racistische leerlingkoppen te krijgen. Die sufferd snapt al
De elite van het anti-racisme
niet eens dat er geen Nederlands kind meer is te vinden die de volgende zin nog uit kan leggen: “…zijn knecht staat te lachen, en roept ons reeds toe…”. Dan vraagt zo’n klein Nederlandertje: “Papa, wat is dat: een knecht?” Al die racistische blanke kindertjes zingen al jaren liedjes als: “Zwarte Piet ging uit fietsen, toen klapte zijn band…” En deze hoorde ik ook al eens: “ Zwarte Piet, kierekierewiet…”
Ja, ja, je moet je hier steeds meer gelegen laten liggen. Of eh… Zullen we toch maar gewoon doen wat deze Amsterdamse meester (Ronald van Zanten, adjunct basisschool IJplein) zegt: “Er is al heel veel ver gezegd, maar bij ons op school leeft de discussie niet echt. Sinterklaas komt gewoon weer dit jaar en wij vieren het zoals wij het altijd hebben gevierd!”
Gelukkig zijn er genoeg mensen die met mij vinden: Zwarte Piet accepteren hoort bij het aanpassen aan Nederland. Zo is dat.

Hoe zou mijn kat een en ander ervaren? Kijk maar eens naar het beest: zwarte kop, zwarte oren, zwarte staart en zwarte sokken. Geen dikke rode lippen…Een blanke baas. Zou het beest zich ook
Toonbeeld van kattenracisme
gediscrimineerd voelen? De werkelijkheid bij Siamezen is immers, in tegenstelling tot de historische werkelijkheid van Zwarte Piet, veel erger! Siamezen zijn echt uit hun vaderland weggerukt en naar het racistische Westen ontvoerd. Daar lijden zij aan een leven van slechts dienstbaarheid aan hun meestal blanke kateigenaren, moeten verplicht op schoot zitten en zich de aanrakingen van die slavendrijvers laten aanleunen…
Al observerend bleek het mij vandaag ook weer: die intens verdrietige blik in haar blauwe ogen, die ultieme wens terug te keren naar Siam (tegenwoordig heet dat Thailand), zich weer te kunnen voortbewegen in het land van de Bengaalse tijger, te leven in echte vrijheid, zelf voor je kostje te mogen zorgen…
.Maar ja: je bent zwart op bepaalde delen van je lijf! Racisme en discriminatie is je lot. Als nakomeling van slaven ben je veroordeeld tot de voetvegen van een blanke natie. Jij, kat, nee, jij Siamese kat: jij bent slechts slaaf.

Ik heb haar uitgenodigd het ultieme moment van haar bevrijding mee te gaan maken in Utrecht, op 15
oktober aanstaande, voor het gebouw waarin Het College van de Rechten van de Mens gaat
oordelen over de klacht van ene mevrouw Rani Gupta, die een klacht indiende tegen de Stichting Primair Onderwijs in Utrecht (openbaar onderwijs) vanwege het negeren van haar wensen met betrekking tot een Zwarte-Piet-vrije onderwijsomgeving voor haar kinderen, zodat deze niet langer gediscrimineerd en geminacht door het leven hoeven te gaan.
En als je toch in die hoek van het land zit, reis dan op 16 oktober nog even naar Den Haag, naar het gebouw waar de Raad van State vergadert over het hoger beroep van burgemeester Eberhard van Amsterdam tegen de rechterlijke uitspraak over de racistische manier van vieren van het Sinterklaasfeest in Amsterdam.
15 oktober, vanaf 11.00 uur, aan de Kleine /singel 1-3, Utrecht.

zondag 14 september 2014

Me kont kusse....

Lek. Lekken. Gelekt.
’t Was weer eens de week voor Prinsjesdag. Los van het feit dat die week er voor nog meer heisa geeft dan de week zelf: het grote geheim ligt al weer op straat.
Elk jaar hetzelfde liedje: niemand mag het weten, politici zijn de eersten die het weten en ja, publiciteitsgeil als er altijd wel eentje is: lekken….

Rijdt die koning volgende week weer in zijn mooie koets door Den Haag, keurig in het oude pak, vrouw ook mooi in de kleren… En eigenlijk is het allemaal nep, want iedereen daar in de Ridderzaal is al helemaal op de hoogte.
Het geheim van Den Haag, nu te lezen in Prive.

Stond er ook nog iets nieuws in voor het onderwijs? Ik weet het nog niet helemaal precies, maar wat ik verwacht had, dat komt uit. Het gaat nog niet echt goed met de economie, er is dus ook weinig loonruimte. Dus gaan de onderwijssalarissen niet verder omhoog…. Oke, we hebben nog een baan!


Ik wil er dit keer geen lang verhaal van maken. Wat ik me afvroeg: hoe reageert mijn kat op dit nieuws?
Wel, dat beest heeft totaal geen interesse in onze staatsrechtelijke organisatie. Je ziet haar denken: laat die vent maar mooi in z’n koetsie naar de Ridderzaal toeren, dan heb ik er hier geen last van. Mooi rustig. Omgekeerd mars. 
Zo gaat dat, bij een kat heb je het nakijken. Wat zie je dan? Staart omhoog, kont naar achteren.

Mensen zouden zeggen: je kunt me de pot op.

zondag 7 september 2014

Mind - reset

Vorige week liet ik je weten een klein boekje te hebben ontdekt en gelezen: “ De wereld onder de
duim; lofzang op de internetgeneratie. “
Vandaag wil ik nog even terugkomen op dat boekje. Misschien wel omdat het de laatste dagen thuis veel gaat over de mindset van een mens: een vaste mindset of een flexibele, die bepalen in welke mate je in staat bent over zaken anders te denken.  Bij lezing van het boekje kwam ik een hoofdstukje tegen dat me (onbewust) op een voorbeeld wees dat ons denken beïnvloedt (ja, ook jouw denken).
Denk eens aan: pagina. Op je netvlies verschijnt meteen het bijpassend plaatje (zie je, ook jij bent een beelddenker). Zou je er een mindmap bij maken rondom de vraag waar je het pagina-idee in tegenkomt, dan raak je bijna niet uitgemapt: krant, boek, scorebord,  verkeerbord, reclamebiljet,
stadsplattegrond, landkaart, folder, PowerPoint, schoolbord: allemaal in meer of mindere mate rechthoekige oppervlakten, waarop we informatie verzamelen, organiseren of tonen. Je kunt daar nog verder in gaan: het oppervlak van je tuin, een stuk boerenland, een vliegveld… Informeren, organiseren. Hoe je het ook wendt of keert: wij denken in pagina-modellen.
Nieuwe technologieën brengen daar geen verandering in. Het formaat van een beeldscherm, monitor; de plattegrond van de nieuwste wolkenkrabbers: alles borduurt voort op dezelfde denkmanier…Alsof de derde revolutie die zich voltrokken heeft, en minstens even ingrijpend als de uitvinding van schrift, of later de boekdrukkunst, niets hoeft te veranderen aan  kennis en pedagogie, niets hoeft te veranderen aan de vorm van het klaslokaal, ontworpen voor het schrift en het boek. Maar: hoe moet dat dan veranderen, hoe laten we die 2-D-denkmanier achter ons?

Dat lijkt gemakkelijker dan het is; in onderwijsland kom je bijvoorbeeld veel fixed mindsets tegen, o.a. over de manier waarop je onderwijs kunt organiseren. Vraag je eens af waarom de kinderen in jouw groep eigenlijk al vanaf begin schooltijd bij elkaar in de groep zitten; is dat omdat ‘we’ dat zo georganiseerd hebben en het echt niet anders kan, is dat omdat deze kinderen toevallig het best bij elkaar passen  vanwege hun leren of hun leerprestaties, is het misschien zo dat in onze mindset bepaald is dat leeftijd bepalend is voor de groep waarin je geplaatst bent en niet leerprestatie of leervermogen, of… Je kunt er vast nog wel meer ‘mindsets’ bij bedenken (tenzij jouw mindset nadenken over dit soort vragen als volslagen kolder beschouwt natuurlijk…).
Zou het ook zo kunnen zijn dat de vele vaststaande mindsets er toe leiden dat bij kinderen gaandeweg de op groei gerichte mindset verdwijnt? Wat betekent het als een kind in groep 6 zegt: “ Dat kan ik niet, ik weet zeker dat ik dat niet kan” ?

Je begrijpt dat ik al enige tijd het denken in mindsets ook vertaal naar het kattenbestaan. Ik observeer Wifi, onze kat, al heel lang, en met de wetenschap over vastgeroeste mindsets heb ik mijn kijkvermogen onder de loep gelegd. Zou een kat ook zo twee-dimensionaal denken als een onderwijzer (vergeef me deze boude stelling maar even, het doet aan het verhaal zelf niets af)?
 Ik kan jullie zeggen: dat is heel wisselend. Haar voerbakje zal ze wel missen, maar niet op een andere plek gaan zoeken (fixed dus). Evenzo geldt dat voor de zitbank-als-krabpaal; ondanks de op velerlei wijze toegediende kritiek blijft het beest bezig de duurbetaalde bank uit te pluizen; binnenkort bevindt ons zitvlak zich dus op het kale geraamte van wat eens de trotse term ‘canapé ‘ droeg bij het binnenkomen van ons huis.


Wanneer het echter over haar lust en drive gaat tot ontsnapping beschikt ze echter over een ‘growth’-mindset; daarmee gezegd hebbend dat haar uiteindelijk doel slechts is gericht op ontsnapping. Ontsnapping aan  de oppervlakte die voor haar is bepaald (zie je, daar komt die prof weer terug met z’n 2-d-denken). Ze bestudeert schuttingen, klimt in bomen, springt van de een naar de andere, met de blik op het oneindige buiten de haar toegekende vierkante meters. ’t Is dat wij die vierkante meters hebben omgeven met stroomstoten veroorzakende omheiningen (en eventueel daaraan toe zullen
voegen prikkeldraadrollen, scheermesjesbekleding en wat niet al), om de kat ervan te weerhouden buren en barbecues elders te belagen.

Onlangs ontvangen wij een tip. Waarom niet die bank bekleed met stroomdraad, of prikkeldraad, of scheermesjesbekleding…. Eerst heb ik vreemd opgekeken, met zo’n blik van: hoe stom kun je zijn?
Maar eh… meteen werd ik me op dit punt bewust van mijn fixed mindset, mijn onvermogen tot anders denken. Ik overweeg daarom of het de overweging waard is mijn vingers eens in een stopcontact te steken. Wellicht bevordert dat het 3-d-denken….