Activiteiten-obesitas

Weekend. Een beladen term, voor eigenlijk wel iedereen. Een term die vraagt om enige invulling, zonder nu meteen in voorschriften te vervallen. Want wat is dat: weekend?
Voor de één is dat: twee dagen om alles wat ik in mijn handen te laten vallen, mijn ziel in een andere koers te dwingen en zogenoemde ontspannende dingen  te doen.
Voor de ander is het: in een lager tempo de losse eindjes van de voorgaande week te knopen, en alvast wat nieuwe stukjes touw te knippen voor het betere knoopwerk.
Weer een ander zal zich twee dagen lang afvragen wat het nut was van de voorgaande vijf (of minder) werkdagen, en wellicht is er ook nog iemand die het nut waagt te betwisten van het nut van het onderbreken van de zo geliefde werkweek.

Ik schrijf dit op de zondag. Is dat nu de laatste dag van de voorgaande week (de zevende dag), of is het dag 1 van de nieuwe week? Het belang van het antwoord op die vraag wordt, volgens mijn

bescheiden mening althans, wel onderschat.

Als het de laatste dag is, dan gunt deze dag mij het voorrecht om geheel op apegapen de leegte te ondergaan; ik kan ter kerke gaan om mijn ziel en verstand te richten op belangrijke levensvragen;  ik kan het gezin bijeenroepen, ieder lid er van overtuigen deel te nemen aan een gezonde boswandeling in het kader van voorbereiding op een nieuwe week vol avontuur (waarom geeft dat altijd zo’n gedoe); ik kan het onkruid dat woekert tussen de grassprieten in mijn tuin te lijf gaan; ik kan ledigheid bestrijden met het lezen van boeken….
Gapen. Kerk. Bos. Onkruid. En dat alles met zo’n gevoel van: moet dat nu? Waar was het goed voor?

Maar als het de eerste dag is wordt het ook meteen een dag die in een ander daglicht komt te staan. Een eerste dag is een dag waarop je begint met… Werk? Kerk? Bos? Onkruid?
Gek… Dezelfde dingen. Ander daglicht: alles in de tegenwoordige en toekomstige tijd. Andere motivatie.

Gek word ik er van. Nooit krijg ik de grijze massa tot stilstand? Maar wel eerlijk: als het dan toch niet stil staat, dan graag in de tegenwoordige en toekomstige tijd.

De vakbladen net uitgelezen; ja, beide gaan ze over werkdruk. Teveel, te weinig van het goede, teveel wat moet. Gesprekken van bondsmensen met leerkrachten, gesprekken van bondsmensen met ‘de politiek’’….
Citaat van Bussemaker: “Leraren moeten eens wat vaker ‘nee’ verkopen. Ze kunnen toch zelf ook nadenken? Heeft dit zin? Moet dat echt?”
Of deze, van Anneke de Wolff, directie Leraren Ministerie van Onderwijs (mooi, hè, je kent haar niet eens en ze gaat over jou), op een vraag van een docent die ‘het moeten’ beu is en vraagt of er een plaats is waar je alles kunt vinden wat van de inspectie moet; de Wolff antwoordt: ‘Kijk op de website van de inspectie. Scholen moeten in el geval planmatig werken. Een groepsplan is daarvoor afdoende. Van de inspectie hoef je geen individuele handelingsplannen te maken. En als leraren dat wel moeten: da dan in gesprek met je schoolleider.” En we hebben het dan nog niets eens over SF, BF, DA etc.
Twee keer dezelfde boodschap: leraren kunnen toch nadenken?
Jawel, zul je zeggen, natuurlijk kan ik dat; ik doe niet anders, ik pieker me suf, maar er is niemand die naar me luistert...

Nu denk ik dat ik wel wat tongen heb losgemaakt. Maar ga toch even bij je zelf te rade. Heb jij je vakblad gelezen (of ben je geen lid van een bond)? Heb jij gekeken op de website van de inspectie? Nu ga je dat meteen doen natuurlijk; maar waarom? Om te zoeken wat je niet meer hoeft te doen?
’t Is net als met Passend Onderwijs… Laat je het over je heen komen om vervolgens te roepen dat je zoveel moet?

Ga, als je dan toch even rondneust op internet, ook even naar wij-leren.nl. ’t Is net hoe je naar de zondag kijkt: de laatste of de eerste dag.Inspectie-site of wij-leren.nl.

Ander onderwerp, ook uit de pers: grote-kleine klassen. Kleine klassen zijn beter. Maar hoe klein is klein, en hoe groot is groot? Ik heb er een mooi boekje over gevonden, geschreven in mooie heldere mensentaal: David en Goliath. Nee, het stond niet op de religieuze boekenplank, maar ik mag het wel lezen op zondag. Ik kom er op terug.

En wifi? Vandaag duidelijk de laatste dag van de week. Onkruidstudie, slapen, vogeltjes kijken, vreten, slapen. Niet te porren voor welke intellectuele activiteit dan ook. Zij wordt er niet dik van.