De lat

Ik zit vanavond voor het eerst op mijn nieuwe kamer. Met nostalgische gevoelens, dat wel.

Ooit, lang geleden, toen wij dit huis hebben betrokken, ben ik begonnen op deze kamer.
’t Was de kleinste kamer van het huis (op de wc na dan), en ik werd met boeken en al hierheen verwezen. Ik kan mij niet goed meer herinneren of dit ook uit eigen keus was, of ik geprotesteerd heb… Wat ik wel weet dat de inrichting van dit kamertje mij er toen acuut toe gebracht heeft bij de Gamma een boorhamer te gaan kopen. De Gamma, ja; die was er toen al in Hardenberg, en zat in het gebouw van de melkcoöperatie. Zowel boorhamer als melkcoöperatie zijn inmiddels gesneuveld, de Gamma niet. Die is inmiddels al tig keer verhuisd.

Maar goed, even bij de les: het gaat dus over mijn nieuwe oude kamertje. Het is inmiddels een doorgangskamertje geworden. De Circle-of-Life is hier wezenlijk voelbaar. De verdringing ook.
Eerst kwam ik er in, toen de ene na de andere zoon, en nu zit ik er weer.  De tijd die ik hier niet door mocht brengen was de tijd van verbanning, naar de zolderkamer. En nu die tijd eindelijk voorbij is, zit ik weer op het kleinste kamertje. Op de wc na.

Voor mij hangt het computerbeeldscherm aan de muur.  Links van mij is het raam, waardoor ik de gehele tuin kan overzien. Recht de overkapping in, met de gezellige kerstverlichting van nu…
Achter mij staat de wand geheel volgebouwd met een steigerhouten boekenrek. Geheel gevuld met boeken inmiddels. 1500 kilo zo ongeveer… 

Het toetsenbord, waarop ik dit gezwam tik, staat op het volledig gerenoveerde steigerhouten bureau.

Voor de rest is het chaos. Papier, tijdschriften, rommeltjes, gevonden voorwerpen….

Eén troost. Vanmorgen was het drie keer zo erg. Het steigerhouten stonden strak in het gelid, klaar om samengebouwd te worden tot wat ik van plan was te realiseren: voor het eerst in mijn leven een leeg bureau! Geen frutseltjes en fratseltjes, geen papieren, geen boeken, geen pennenbakken, nee, gewoon leeg! Nou ja, op toetsenbord en muis na….

Commentaar dus, over de frutsels en de fratsels…. ‘Hoer komt je bureau nu alweer zo vol, waar haal je toch al die troep vandaan, doe toch es wat weg, zal ik je helpen…’ En dat is nog maar een uittreksel. Zelfs heeft men al aangeboden de kat op mijn kamer los te laten, omdat dat beestje er wel een gat in zag….

Niemand die ziet dat het vanmorgen drie keer zo erg was. Alleen maar zicht op wat het nu is. Geen verwachting voor de toekomst, alleen maar gebrek aan hoop vanuit het nu.

Ik raak aan de lat. Aan de steigerhouten lat, om precies te zijn, Ik heb nog wel een paar stukken over: beetje bijslijpen, beetje inkorten en dan zijn ze multifunctioneel inzetbaar. Als slaghout, of als poort-afsluiter. Ik kan tenslotte altijd nog door het raam het dak op.

Ik zit vanavond voor het eerst op mijn nieuwe kamer, en het is er een chaos. Gelukkig is Boer zoekt Vrouw zo meteen voor de TV. En als ik die boeren zo zie is er voor mij en mijn nieuwe kamer nog wel wat hoop….