Talentmanagement? Hoezo?

Schokkend nieuws over tieners/pubers afgelopen week! Nee, dit keer geen drank of drugs, geen pesterij of misdaad… Nee, gewoon iets uit het dagelijks bestaan van pubers:

“Huiswerk is al gauw te moeilijk, maar een game kan nooit te moeilijk zijn”!

Dat is toch redelijk schokkend, niet waar? Maar dat was niet alles, het is kan nog een slag erger.
Andere titel: “Waarom tieners zich dood vervelen in de klas”; ‘Schoolsysteem sluit weinig aan de behoeften van jongeren”; Apatische verveling slaat toe”.

’t Is crisis, dus ik doe er nog maar een schepje bovenop (doseren helpt, zeggen ze wel eens, en zo lang ze nu al doseren duurt de crisis ook al; daarom alles maar in één keer op tafel). In november heeft de WRR (de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid) een rapport uitgebracht, onder de titel “Naar een lerende economie”.
Ook hier een beetje crisis, maar dan van een andere soort, een soort die we ons serieus aan mogen trekken, of we nu werkzaam zijn in het onderwijs of daarbuiten. De Raad heeft uit langdurig onderzoek en analyse van de wereldeconomie een aantal conclusies getrokken die er niet om liegen. In het rapport is ook een hoofdstuk gewijd aan onderwijs.

Al met al stemt dat niet vrolijk, als de Nederlandse economie als uitgangspunt wordt genomen. Er staan dingen in het rapport die we in onderwijsland het liefst niet willen zien en wel ontkennen. Maar vooruit: in crisistijd moet je met de neus op de feiten worden gedrukt (het moet wel eens door de strot gedouwd worden).
Nederlands onderwijs wordt wel vaak vergeleken met dat van de Verenigde Staten. Het komt er dan steevast gemiddeld beter uit (fijn toch?). Maar waarom zou je je blijven vergelijken met wat bepaald niet meer het slimste jongetje van de klas is?
Zet Nederland eens in het rijtje Singapore, Zuid-Korea, China, Finland, Japan en Canada: dan scoren we elk jaar minder. Langzamerhand gaan kwaliteit van basisonderwijs en voortgezet onderwijs achteruit in de vergelijkingen; niet omdat er steeds nieuwe landen bij komen in het rijtje, maar ècht in vergelijking tot deze vier.
Daarnaast zegt het rapport: ‘op het Nederlandse schoolplein is het opleidingsniveau van de gemiddelde ouder hoger dan dat van de leerkracht’. Daarmee is meteen een trend gezet, want: ‘het gemiddelde opleidingsniveau van kinderen zal wel eens lager kunnen worden dan dat van hun ouders’, anders gezegd: de emancipatie van de burger is geslaagd en af.

Onderwijs van de komende decennia moet vooral talentmanagement worden; weg van onderwijs als in de tijd van de overgrootouders waar moeders vaak thuis zaten tussen de middag om kinderen op te vangen, waar vakanties waren gerelateerd aan oogsttijden, waar leerlingen allemaal worden klaargestoomd voor banen waarvan een deel niet meer bestaat als ze ‘groot’ zijn, waar creativiteit is ondergesneeuwd (terwijl het juist zo belangrijk is voorde banenmotor) en waar kindeigen talenten niet of nauwelijks uit de verf kunnen komen.

In mijn observatorium struint een hamster rond. Regelmatig mag het beest vrij. Dat is betrekkelijk, want er

struint ook een kat rond, die zich vermoedelijk geen raad weet met een Vrije Hamster (dat past niet in het Bondsplaatje).

Die hamster beschikt over (voor zover ik het tot nu toe heb begrepen uit observatie) een uitmuntend treitertalent. Je zou zeggen: al rollend in de vrije ruimte zal het beestje pogingen doen van de weg te rollen.

Integendeel; het fenomeen doet zich andersom voor. De kat kijkt, speurt, maar doet ook gauw een stap terug als hamsterlief te dichtbij komt.

Ik denk even terug aan de pubers: apathisch, dood vervelen, hangen… totdat er gegamed mag worden; dan gaan meteen de remmen los, worden de rollen verdeeld, wordt de apparatuur geïnstalleerd en gaat het spel los….