Kat aan de lat

Nog maar enkele weken geleden is de werkgroep “Stop de CITO-toets’ opgericht. De naam van de actiegroep spreekt voor zich; het actie-item is o.a. de eindtoets. Mooi op tijd dus.

Geleend uit een prachtig
kinderboek

De PO-raad reageerde al heel vlot. In de pers werd al gauw een oordeel over het onderwerp gegeven. Ik (brutaal als ik ben) schreef natuurlijk meteen terug aan de PO-raad (waarvan ik veronderstel dat die er zit om wijze raad uit te delen). Verbazing alom, toen afgelopen week de raad mij persoonlijk antwoordde op mijn brief. Schrik!
Dit schreef ik onder andere:
De reactie van de zijde van de PO-raad op de actiegroep 'Op naar geweldig onderwijs' is op z'n minst teleurstellend. Hoe goed je bedoeling ook kan zijn met de Cito-eindtoets als controlemiddel 'op eigen onderwijs' van een school, en het leggen van een startlijn voor goed vervolgonderwijs: men weet bij de PO-raad zeer wel dat

- de resultaten van de toets door gebrek aan controle op de uitvoering en toepassing totaal ondoorzichtig zijn (oefenen, voorlezen, voorzeggen, voordoen)

- de overheid de toets al jarenlang gebruikt om scholen aan elkaar te meten.

Even los van het feit dat ook bij de raad het vermogen tot Begrijpend Lezen enige verbetering behoeft (men veronderstelt mij tot ‘lid van de actiegroep’ hoewel ik daar geen aanleiding toe heb gegeven) stond dit o.a. in het antwoord:
“Anders dan uw actiegroep is de insteek van de PO-Raad om zich in te blijven zetten voor een goed gebruik van de eindtoets. Wij zien geen nut in het afschaffen van dit hulpmiddel, omdat wij het zinvol vinden dat scholen hun eigen advies kunnen staven aan een onafhankelijk tweede gegeven.

Ik denk echter dat we uiteindelijk hetzelfde doel voor ogen hebben: een goed advies voor de leerlingen in groep 8 en bij hun niveau passend vervolg in het voortgezet onderwijs waarbij zij voldoende uitgedaagd worden maar ook niet op hun tenen hoeven te lopen.”

Ik heb maar een stukje schuingedrukt. Je snapt: wij (ik zelf en de heer van Gerven) zullen het over de eindtoets niet gauw eens worden. Ik denk dat het goed is dat je onthoudt dat de PO-raad daarmee een seintje afgeeft aan onderwijspersoneel. Zo iets als: je mag vinden wat je wilt, maar wij zijn de PO-raad, en wij adviseren de minister…. Doe er wat mee.

Dat heb ik ook gedaan. Nu ik weet dat afschaffen van de toets er voorlopig niet in zit, betekent dat voor mij, in mijn tweede rol als opvoeder, werk aan de winkel.
Zoals velen dat tegenwoordig ook doen, heb ik de afgelopen week gespeurd naar enveloppen met toetsen er in. Omdat er geen PO-school is met een kluis was het natuurlijk niet zo moeilijk alvast wat inhoud te ontdekken. Daarnaast heb ik in de afgelopen 20 jaar alle eindtoetsen verzameld, alle Entree-toetsen, alle RW-, Spelling- en Begrijpend Lees-toetsen van dit gerenommeerde instituut op de kop getikt; ik denk dat

mijn  persoonlijk dossier aan CITO-toetsen een schitterende basis zal vormen voor een museum, gewijd aan de laatste basisschool in Nederland… There is life after krimp.

Na het bespeuren van actuele toetsinhoud ben ik mijn kat gaan trainen. Dat hoort zo bij het toetsen-van-tegenwoordig. Alle stimulerende en belemmerende factoren zijn beschreven (kattensnoepjes stimuleren, frisse lucht ook; toetsinhouden belemmeren, maar ja…).
Ik heb een stimulerende leeromgeving voor Wifi ingericht, veel stimulators neergelegd (speeltjes), de buren ingeseind met het verzoek katers voorlopig een week binnen te houden, de computer aangezet voor grafische aanvulling, het beest geleerd om met twee poten een grijs potlood vast te houden, etc. Omdat het intelligente beestje al wel een ruime mate van motorische schrijfachterstand had opgelopen heb ik in overleg met de inspectie toestemming ontvangen om te helpen bij schrijf-aansturing. Inmiddels heb ik er een hele week oefenen op zitten met meerkeuze-vragen.

De vraag die na zo’n week rijst is of een Siamese poes intelligent is. Het kan ook zijn dat het beestje

dermate intelligent is dat wij er niet bij kunnen. Of: misschien is ze anders-intelligent?
In elk geval: het was de afgelopen week een moeizaam proces. Vooral de stimulerende factoren speelden een grote rol; eh… afleidende rol. Voortdurend wilde poeslief wat anders doen met ‘dat propje papier’, dat ‘elastiekje’, dat ‘lekkere snoepje’… Maar een beetje serieus de vraagstelling bestuderen: ho maar.

IK maak me dan ook ernstig bezorgd voor de komende week. Misschien moet ik wat meer werk maken van de belemmerende factoren?
Volgende week: de uitslag. Ik kan niet wachten!