Sloopwerk

Vakantie. Het lijkt al weer eeuwen geleden, al is het nog maar een paar weken. Het ritme is zo weer opgepakt. Heeft het geholpen, die reis naar Oostenrijk, de weken op de camping, lekker boeken lezen of tuinieren? 't Is wel een mooie arbeidsvoorwaarde, er even een aantal weken echt tussenuit kunnen.... Als het geholpen heeft, dan was er iets waar het tegen moest helpen; als je dan maar ontdekt hebt waar de remedie voor nodig was.

Nu je weer aan de slag bent, merk je al gauw dat er dingen anders zijn het vorig schooljaar. Kijk eens hoe groot de klassen zijn. Dat neigt al gauw naar argwanende blikken richting werkgever, maar kijk maar eens op AOB om te zien wat er aan de hand is: krimp, langer doorwerken, straks misschien ook nog het afschaffen van BAPO: een opeenstapeling die duizenden banen kost en de vooruitzichten voor wie geen werk heeft erg triest maakt. De crisis treft het onderwijs nog erger dan andere sectoren.

Het is een drukke baan, en je beseft dat je het zelfde werk met minder mensen moet doen (die met elkaar ook nog eens ouder worden). Niet klagen, maar misschien wel eens de consequenties doordenken...

Nog iets, wat sluipend binnenkomt: het respect van kinderen voor volwassenen, of liever het gebrek er aan. Niet luisteren, andere dingen doen dan gewenst, pesterig, grote monden; en als je niet uitkijkt ga je het nog gewoon vinden ook. En als je er als leerkracht (of agent, of ouder, of...) wat van zegt,

Is het helemaal bingo. Want papa of mama komt tegenover maar al te gauw duidelijk maken dat 'hun' kind zoiets nooit doet, en dat je je als leerkracht wel bewust moet zijn van je plek.

'Een mooie baan heb je' (je ziet het de mensen al tijd denken, met beelden van oneindige vakanties) verandert in 'mooi dat je een baan hebt'. Dat is natuurlijk ook zo, maar wat meer collega's om je werk mee te delen zou wel mooi zijn.

Dan kun je toch beter kat zijn. Dat is namelijk een baan die je geheel op je eentje kunt doen (en zijn). Je hebt met niemand iets aan de fiets, ze zetten het voer voor je klaar (omdat ze je zo aardig vinden), er is altijd wel iemand die je wil masseren, ze accepteren je met al je onhebbelijkheden, en je kunt een oneindig aantal uren van je leven besteden aan slapen. Voor jou als kat is het altijd vakantie, en als het geen vakantie is dan heb je BAPO.

Kortom: de arbeidsvoorwaarden zijn top, en het werk is nihil; beter kun je het niet hebben, toch...?

De hormonale problemen van poeslief zijn in de afgelopen week als sneeuw voor de zon verdwenen. Nee, nee, de katers uit de buurt hebben daar niet bij geassisteerd (hoewel ik er eentje gesignaleerd heb die maar al te graag zijn kans had waargenomen). Het is namelijk zo, dat wij de oorzaken van de problemen deskundig uit de kat hebben laten sleutelen. Daarvoor hebben wij het aanbod van diensten van een vrouwelijke dierenarts aangevraagd. Je zult je hier afvragen waarom het woord 'vrouwelijk' is toegevoegd. Dat komt niet omdat wij een vooropgezette hekel hebben aan dierenartsen van het mannelijke soort, maar in dit geval was er toch sprake van behoefte aan wat meer emotionele betrokkenheid.

Nu bleek achteraf van die betrokkenheid niet meer dan 'dat de kat uitzonderlijk had meegewerkt' en 'het beestje een en ander met gemak zou overleven', maar goed, wie het kleine niet eert.... Al binnen één dag na het slopen van de voortplantingsonderdelen bleek ook het kraantje van hormonen bijna uitgedruppeld, dit tot groot genoegen van de verre omgeving die dagenlang niet in eigen tuin had kunnen bivakkeren. En zo bleek afgelopen weekend het aantal buurtbarbeques weer tot oneindige hoogte gestegen. Men zal gedacht hebben: "Daar moet op gedronken worden!"

Nee, ik niet. Geen barbecue, geen bier, geen feest. Heb ik jullie al verteld van de aankoop van een nieuw bedmatras in huize Sybesma? Wel, alras na aankoop van matras 1 bleek de maat van het matras niet overeen te komen met de maat van het bestaande bed. Daarmee stond de aankoop van matras 2 op losse schroeven. Gezien de uiterst aantrekkelijk prijs van matras 1 zou het zonde zijn matras 2 niet aan te kopen. En zo leidde de aankoop van matras 1 tot dat van matras 2 en de, niet geheel ingeplande, aankoop van een totaal nieuw bed, waar matras 1 en 2 in zouden moeten passen. Dat leidde weer tot een discussie over de kleur van het liggende laminaat, en die van de gordijnen. Dit weekend heb ik dan maar een geheel nieuwe laminaatvloer gelegd, afkomstig uit een leegverkoop van een laminaatbedrijf in het Twentse Vriezenveen. Niet alleen de oude vloer is gesloopt, ook ik ben dat. 55 jaar, dan loop je toch echt niet meer met zoveel energie 237 keer de trap op en af als vijftien jaar geleden (tellertje op smartphone, hè).. Maar goed, het ligt, en ik weet weer waar mijn spieren zitten. Deze week kan ik de hele wereld aan. Dat moet ook wel, want eind van de week moet er een vers gebouwd, loeizwaar bed naar boven worden getild. Voor die tijd staat de teller al weer een paar standjes hoger...