Nog even verder breien op vorige week, waarin ik stelde dat
leerkrachten terecht gekomen zijn op de onderste sport van de ladder (net als
de politieagent en de verpleegster), en dat dat niet alleen maar komt omdat ‘die
ander’ (de onderwijsinspectie, de minister, de manager) de schuld heeft maar dat
maar al te vaak de beroepstrots verdwenen is…
Uit onderstaande moet je niet denken dat ik tijd over had om weer een congres bij te wonen. Bovendien ben ik geen schoolleider, dus ik had er ook niets te zoeken (ik hoor ook maar gewoon bij het voetvolk).
Uit onderstaande moet je niet denken dat ik tijd over had om weer een congres bij te wonen. Bovendien ben ik geen schoolleider, dus ik had er ook niets te zoeken (ik hoor ook maar gewoon bij het voetvolk).
Stel je voor: je woont een congres over pedagogisch
leiderschap bij, en de spreker zegt:
“De school van tegenwoordig prikkelt niet langer de nieuwsgierigheid van kinderen en helpt hen niet zichzelf te motiveren. Ze maken van alle leerlingen voorspelbare, uniforme producten. Onderwijs is een doodlopende straat en school is een fabriek met te veel bureaucratische regels en standaardtesten. We stelen de dromen van kinderen! Er moet meer aandacht komen aan persoonlijk leiderschap, passie en creativiteit!”
“Wacht niet op een besluit uit Den Haag, want dan kan je wachten tot je een meterslange baard hebt”.
Gelukkig ook nog iets over mijn aandachtsveld ICT: “Ook in het onderwijs kun je een technologische revolutie verwachten. Het zou naïef zijn om te denken dat daar alles blijft zoals het is. De helft van de postbodes had met de komst van email ook niet direct verwacht dat dit hun baan zou gaan kosten.”
Dit wordt over jouw vak gezegd, en dus over jou. Zo kijkt de buitenwereld tegen je aan: als iemand die met de verkeerde dingen de verkeerde dingen doet…. Trouwens: niet alleen jij voor de klas, maar gewoon: iedereen die op school werkt…
Nog een citaat: “Weet je hoeveel CITO-toetsen een leerling heeft gemaakt voordat ie naar het VO gaat? Dat zijn er maar liefst 95. Heb lef en durf nee te zeggen tegen de onderwijsinspectie”.
(spreker: Ruud Veltenaar, trendwatcher, filosoof en bevliegeraar)
“De school van tegenwoordig prikkelt niet langer de nieuwsgierigheid van kinderen en helpt hen niet zichzelf te motiveren. Ze maken van alle leerlingen voorspelbare, uniforme producten. Onderwijs is een doodlopende straat en school is een fabriek met te veel bureaucratische regels en standaardtesten. We stelen de dromen van kinderen! Er moet meer aandacht komen aan persoonlijk leiderschap, passie en creativiteit!”
“Wacht niet op een besluit uit Den Haag, want dan kan je wachten tot je een meterslange baard hebt”.
Gelukkig ook nog iets over mijn aandachtsveld ICT: “Ook in het onderwijs kun je een technologische revolutie verwachten. Het zou naïef zijn om te denken dat daar alles blijft zoals het is. De helft van de postbodes had met de komst van email ook niet direct verwacht dat dit hun baan zou gaan kosten.”
Dit wordt over jouw vak gezegd, en dus over jou. Zo kijkt de buitenwereld tegen je aan: als iemand die met de verkeerde dingen de verkeerde dingen doet…. Trouwens: niet alleen jij voor de klas, maar gewoon: iedereen die op school werkt…
Nog een citaat: “Weet je hoeveel CITO-toetsen een leerling heeft gemaakt voordat ie naar het VO gaat? Dat zijn er maar liefst 95. Heb lef en durf nee te zeggen tegen de onderwijsinspectie”.
(spreker: Ruud Veltenaar, trendwatcher, filosoof en bevliegeraar)
Genoeg uit de mond van een ander. Je kunt je nu afvragen:
maar dit was toch een congres over pedagogisch leiderschap?
Precies! Dus moet het ook wel over jou gaan, toch? Want in je klas ben jij de pedagogisch leider.
(Ik loop nu natuurlijk het risico dat ik van de leider op mijn duvel krijg, maar vooruit, dat hoort bij het risico van het ‘nek uitsteken’….). Lig jij er wakker van als iemand je ervan beschuldigt de dromen van de kinderen, die aan jou zijn toevertrouwd, te stelen?
Precies! Dus moet het ook wel over jou gaan, toch? Want in je klas ben jij de pedagogisch leider.
(Ik loop nu natuurlijk het risico dat ik van de leider op mijn duvel krijg, maar vooruit, dat hoort bij het risico van het ‘nek uitsteken’….). Lig jij er wakker van als iemand je ervan beschuldigt de dromen van de kinderen, die aan jou zijn toevertrouwd, te stelen?
Mijn vrije Siamees zit me vanuit de Catalpa aan te kijken,
met zo’n blik op de kop die wil zeggen: “Je kan
me lekker toch niet pakken…,
hi, hi, hi!” Het beest heeft die plek bereikt nu ik het kippengaas van de
boomstam heb verwijderd. Twee lagen dik, en het hielp geen barst. Net zo lang
heeft ze gewurmd, getrokken en gepeuterd tot ze er over heen kon. Mijn ‘groter
en meer’ riep bij haar alleen maar ‘dat zullen we nog wel eens zien’ op.
Zij heeft gewonnen. De inspecteur in mij heeft geprobeerd haar in mijn bureaucratisch spinsel van zogenaamde veiligheid te vangen. De vrijbuiter in haar peuterde net zo lang in het door mij aangebrachte spinsel totdat ze kreeg wat ik niet wilde. En nu heeft de pedagoog in mij het kippengaas verwijderd. Van mij mag ze de boom in.
Zij heeft gewonnen. De inspecteur in mij heeft geprobeerd haar in mijn bureaucratisch spinsel van zogenaamde veiligheid te vangen. De vrijbuiter in haar peuterde net zo lang in het door mij aangebrachte spinsel totdat ze kreeg wat ik niet wilde. En nu heeft de pedagoog in mij het kippengaas verwijderd. Van mij mag ze de boom in.
Ik wilde dat ik zo’n vrije Siamees kon zijn… Wat houdt me
tegen? Moet ik aangifte doen van diefstal, of heb ik niet opgelet en mij wat laten ontstelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten